FINOU MAHFUZ

ou Mahfús, que advirte Pawley, mais na prensa do seu país nin se nota. Son as 17.25 do serán e soamente un dos principais xornais de Exipto semella interesado. Agardo que o Al-Ahram, o semanario, no que colabouraba, e ultimamente falaba, lle dedique o vindeiro número.

Comments

[haha]

1. As 17.25 non son do serán, son da tarde (principalmente nesta época do ano).
2. En galego nin se colaboura, nin se laboura, nin se fan laboures, abonda con colaborar, etc.

Saudiña!

[M. Barcia]

Eu discrepo sobre ese costume un tanto cateto de "transcribir" os nomes propios estranxeiros ao galego: primeiro, porque moitas veces é imposible (as normas ortográficas do galego están feitas só para o galego, e non teñen grafemas axeitados para representar os fonemas do resto das linguas); segundo, porque as linguas como o árabe, o chinés, o xaponés, etc., teñen xa un sistema propio de trasliteración ao alfabeto latino, que coincide a grandes trazos co inglés; terceiro, porque o sistema inglés é loxico, intuitivo e práctico (por exemplo: o "zh" do ruso Solzhenitsin lese igual có do chinés Zheng), e tamén o máis estendido; cuarto, porque a tendencia a adoptar novos sistema de trasliteración dispersa os recursos (por exemplo, se nos referísemos ao escritor senegalés Ousmane Sembène como "Usmán Sembén", todas estas referencias perderíanse nunha hipotética procura no Google).

[Martin Pawley]

Non é tan curioso, xa que o xornal está en inglés, e escriben o nome á maneira inglesa.

En canto a Osama, supoño que a forma exacta de escribilo é así: أسامة بن لاد

[Jaureguizar]

Se repara no xornal que eu ligazonei, aparece Mahfouz, aínda máis curioso. Leva razón en que copiamos moito do inglés: eu xa non sei se é Osama Ben Laden ou Bin Laden porque eles o escriben segundo o pronuncian logo.

[Martin Pawley]

O de Mahfús é cousa realmente dos de Vieiros, que son moito máis coidadosos coa lingua que un servidor. Ben está, por certo: temos -eu o primeiro- o pésimo costume de copiar absurdamente as grafías inglesas de nomes árabes e chineses, por poñer un par de exemplos, en vez de imitalos cos caracteres que para nós serían máis próximos.

Un grande escritor, Mahfús.