MONOLINGUA
O meu xornal estatal favorito está narrando a campaña dun xeito entusiasmante e apuntando o papel que lles queda reservado aos xornais de idem: entrevistas diferentes (ás mulleres dos candidatos ou redactadas por un cociñeiro), moita opinión (que se vende na capa e atende a diversos niveis de interese lector: dende as análises fondas ás máis frívolas o surrealistas), debates amplos a tres bandas e Internet, blogs e enderezos de correos-e a cada folla que pasas para que participen os lectores. Pois iso, que un centenario está impartindo clases do periodismo que debería de ser. Dese xornal sempre me sorprendeu o xeito no que ningunea o catalá para publicar e, asemade, o defende en páxina si e outra tamén. Os seus colaboradores teñen asumido que é un medio en español e nindiós chista. Aquí, polo contrario, condeamos a quen se atreve co castelán, aínda que algúns agora penan condearan antes a outros. Por certo, o novo suplemento que se vai facer no país anda tentando a algúns monolingües/monolinguas e exisen un idioma nos que poidamos enterdernos todos (os que o entendemos) Agardemos novos ataques. Non serei eu quen critique a quen cruce á outra beira; as hipotecas, como o medo, son libres.