octobre 2006

O afago que máis me fixo abrir a cola ultimamente é que hai rapaces que teñen un meu libro como primeiro que lles gustou. A min, que adoito escribir literatura fugaz para institutos, desconcertoume esta falta de consideración para coa LIX. Xa llelo explicou Eyré, ¿se se escribe para a eternidade, a que veñen esas présas por ser recoñecido?

Sinto unha envexa gorda. A mín ninguén me dixo nunca á cara que eu non son escritor vasco. Outras tiveron esa sorte. Nacín onde nacín. Os meus pais son de onde son e eu me sinto como me sinto.

Todo o que sei é o nome do gañador.

A temporada francesa empieza premiando a un norteamericaine.

O Tribunal de Xustiza da UE condenou hoxe ao Estado español por eximir a todas as bibliotecas públicas de cobrar un canon polo préstamo dos libros, o que segundo os xuíces vulnera a lexislación comunitaria de propiedade intelectual. Para o Tribunal, o EE "incumpriu" unha lexislación, que aínda que permite facer excepcións á obrigación de remunerar aos autores polos préstamos realizados nalgunhas categorías de establecementos públicos, non faculta a eximir a todas as bibliotecas públicas.  Con todo, "o feito de... [Lire la suite]

Fixo moito ruído para espantar os xabaríns. Disparou balas de fogueu que soaron bravas entre o centeo. Acabouselle a munición. Era visto.

Sempre escoito falar da mesma cousa imprevisible. A súa virtude de ser caprichoso é algo que o adorna de emoción. Busquemos a emoción nos libros, logo. Entreguei algunhas das miñas novelas encadeando ilusións. Fracasaron como boamente deron feito. Hai outra caste de obras que enviei a editorial como un trámite para asegurar un coche: enchera as casillas todas para facelo correctamente, pero non lles daba atopado un público potencial. De feito houbo unha que foi arrincando a modo, despreguizándose. Tardou dous anos en chegar á devecida... [Lire la suite]

O meu xornal estatal favorito está narrando a campaña dun xeito entusiasmante e apuntando o papel que lles queda reservado aos xornais de idem: entrevistas diferentes (ás mulleres dos candidatos ou redactadas por un cociñeiro), moita opinión (que se vende na capa e atende a diversos niveis de interese lector: dende as análises fondas ás máis frívolas o surrealistas), debates amplos a tres bandas e Internet, blogs e enderezos de correos-e a cada folla que pasas para que participen os lectores. Pois iso, que un centenario está... [Lire la suite]

"A arte é inútil, polo menos comparado con, digamos, o traballo dun fontaneiro, un médico ou un maquinista. Pero ¿que ten de malo a inutilidade? ¿Seica a falta de sentido práctico supón que os libros, os cadros e os cuartetos de corda son unha pura e simple perda de tempo? Moitos cren iso. Pero eu sosteño que o valor da arte reside na súa mesma inutilidade; que a creación dunha obra de arte é o que nos distingue das demais criaturas que poboan este planeta, e o que nos define, no esencial, como seres humanos. Facer algo por puro... [Lire la suite]

O Premio Esquío de Poesía na modalidade de galego caeu nun buraco negro. Durante un breve salto espazo/temporal non se puido facer público o nome da persoa gañadora, que foi Luz Pichel, residente en Alcobendas, por Casa pechada. O que aconteceu é que o xurado rematou a súa deliberación e abriu a prica, pero non quedou gardada doutra volta no sobre. O despiste é comprensible considerando o cheas que quedan as mesas dos xurados, pero o mal cuarto de hora non llelo saca ninguén aos organizadores. Houbo que localizala novamente e... [Lire la suite]