Eu aprendín a escoitar música nos 80 e lin a Kureishi nos 90. Paréceme un autor desigual. Quizais o mellor do que lle coñezo son os retallos autobiográficos de 'Soñar y contar' (Anagrama): a frustración inaceptada e teimosa do seu pai, que non deu sido escritor publicado; o congreso do partido conservador e a súa viaxe ao Paquistán das orixes seméllanme estupendas crónicas de cousas reais. Estrañamente, 'El buda de los suburbios' non me atraeu.
con Kureishi pasa igual ca con eses escritores de libros e eses músicos que participan en discos de nostalxia da movida dos 80 por acó e por Madrid. hai quen cre que falan da realidade.