1 septembre 2007

Miñas donas e os meus señores: O Cabaret Voltaire hónrase de presentarlles sobre o seu escenario a mellor banda de gipsy-punk do momento.

Acordei no medio da escuridade. Unhas luciñas vermella como dunha burela aboiando no Atlántico escapaban da noite. Eran as 2.45 da madrugada. A xeira de acordar o lume no bosque custárame o sono. Foi unha canción importante nunha altura da miña vida, cando o aborrecemento finsemanal de Ribadeo me desesperaba.