AS TERRAZAS ALLEAS

Volvo mirar unha de Moretti. Miráraa a cachos e tiña ganas de sentar enfronte dela cun vagar de hora e media ao meu carón. Entusiásmame, In Vespa, esa primeira parte na que percorre Roma. Comparto o seu pracer por pasear polos bosques de arquitecturas urbanas e por imaxinar o que faría se as terrazas alleas fosen miñas. Emocióname, por riba de todo, a visita ao lugar no que mataron a Passollini; tan ben ambientado con ese piano repicante e jazzizante. O resto da película interésame un carallo. Aberrecéme esa segunda parte, Isole, de tratar o manido asunto da inspiración con desmesurado humor da Italia do Sur e Medici, esa remate cunha crónica hipocondríaca.