RÁBADE PAREDES, FRANCO E GRANDE

Rábade Paredes asegura que "a mal chamada literatura xuvenil está destruíndo o lectorado, a mocidade ten que estar capacitada para acometer a gran literatura. Non nos pode estrañar que haxa unha porcentaxe tan alta do alumnado que marcha dos estudos antes de chegar á universidade, cando lles estamos negando a posibilidade de ler os clásicos". Ignoro se afirma isto como desexo para os vindeiros Reis Magos ou baseándose na súa experiencia docente con xeracións e xeracións de rapaces. Ficando fóra do campo docente, que el coñece obviamente moito mellor ca min, atendo á miña experiencia como autor de LIX. Aínda facendo novelas sen pretensións clasicistas, observo que as menos achegadas a eses señores son as que máis gustan aos rapaces. E xa van varios que me falaron do primeiro libro que leron con gusto. O profesor de Cospeito sabe sobre o tema do que opina con tanta xeralización, non vou poñer unha coma a iso, pero eu acho que os nosos maiores estanse volvendo francos e grandes de máis.

Comments

[jaureguizar]

Eu ignoro as razóns de Rábade Paredes para facer ese comentario. Esa que apunta vostede, AD, pode ser unha delas, non me atrevería a afirmalo porque gañou o Blanco Amor do ano pasado e destas alturas da súa vida non creo que aspire a empezar a vender libros a esgalla. De todos os xeitos, eu acepto a súa reflexión, o que me sorprende é que veña dun profesional que convive decotío con rapaces que non teñen interese pola lectura, por ningunha lectura.

[jaureguizar]

Ambrosiano, decepcionoume a miña propia reflexión, pero a realidade non dá máis de si.

[ad]

Arthur Schopenhauer, lectura recomendada para nenos de 8 anos... non te fastidia!!!!. E en vez de aprender ingles ou galego, fora toda discusión, aprendamos latín!.
Eu creo que a Rábade Paredes e a outros destos o que lles ocorre é que teñen envexa, non gañan cartos e punto, non me digades que non porque sempre foi así.

[ambrosiano]

Amén, meu amigo.

[jaureguizar]

Ambrosiano, eu non lle vou discutir a Rábade Paredes os seus coñecementos do ensino. Nin se me pasou pola cabeza. Iso non quita que os que nos preocupamos polas lecturas dos rapaces non debamos empezar a asumir que os mozos de hoxendía viven nun hábitat radicalmente diferente ao noso. Eu nos días de choiva da miña adolescencia en Ribadeo tiña dúas opcións: mirar na cadea única da televisión a cousa que me cadrase nese momento que estivesen botando, intentar chegar a un acordo con algún dos meus catro irmáns para xogarmos a algo ou fochicar nos libros de literatura do meu pai. O meu pai foi un lector empedernido e con había bastantes clásicos. Dese xeito, e grazas á choiva, descubrín o divertido que era ler. Agora a miña filla ten un só irmán co que negociar, pero ten dez canles de programación infantil, unha Play e milleiros de xogos na internet. Aínda así, gosta moito de ler. Pero é unha excepción porque a competencia que teñen os libros é moi poderosa. Impresionoume onte o seu comentario sobre A illa do tesouro, eu non coñezo novela máis marabillosa, pero está claro que os mozotes xa non queren ser piratas. Se polo menos queren ser Harry Potter...