ROSALÍA, DE 19 A 21

Abe Rábade segue argallando discos ben atractivos. A maiores dos que conteñen estrito jazz, digo. Refírome aos que fai con Guadi. Nordestinas tamén con Ugia Pedreira, foi unha achega fundamental para empatar as músicas populares de dos países tan dispares, xa dende o seu tamaño ou dende a súa cultura, coma Galiza e Estados Unidos. O empaste foi harmonioso de todo nalgunha pezas, noutras quedou a incompleto; mais a proposta é imprescindible. Este segundo intento, actualizando unha poetisa do 19 coma Rosalía, é fabuloso. Ten moito máis de risco, pero Rosalía soa coma unha roseira con pingas de auga, moi fresca, moi do XXI. E Anxo Angueira... ese ritmo, esa melodía,... a súa voz é puro jazz.