OS CABALOS SELVAXES DE TUVA

A primeira noticia que tiven sobre Tuva foi pola mensaxe dun amigo. Era breve, apresada: "Marcho para Tuva, mirar cans e cabalos". Gonzalo sempre lles foi moi de Corman McCarthy. No seguinte mes non souben del. Ao cabo dese tempo informeime do que era Tuva, con v. Gonzalo sentira que nesa república domaban os cabalos selvaxes a base de cantarlles e cantarlles e alá marchou. Conta que deu cun vello que lle confirmou ese antigo costume. Logo escoitei a voz de Tuva e fiquei impactado. Semellan espectros que viven nunha caverna dunha película baseada nun videoxogo. No o escribo pola violencia, senón pola profundidade humana e primitiva. O outro día un grupo de tuvenses cantou en Lugo. "Pode ser que os cabalos se domasen así antes. Pode ser. Nós somos un pobo nómade e sempre bicamos e apertamos os cabalos, facémoslles poesías e lles cantamos cancións; de feito moitas das nosas pezas falan de cabalos. Podería ser", comentoume un dos músicos.

Comments

[jaureguizar]

Ola, don Moure, unha ledicia miralo na barra do Cabaret. Imaxino que veu atraído polo grupo de Tuva ao que convidamos esta noite.

[Gonzalo]

Gracias, Santi, por ir a escuchar a los cantantes tuvanos: ahora me entiendes mejor (aún). Estoy razonablemente loco, y esa locura es un viento delicioso que me lleva a veces tan lejos como a Tuva, al centro del mundo, al epicentro de la migración masiva que pobló poco a poco América, y que llevó consigo a los chamanes, aunque no a los caballos: se les congelaron en el estrecho de Bering. Pero en Tuva, aunque sea verdad que muchos cantantes de "jomeid" desconocen la raíz mágica de su propia música, se sigue cantando a los caballos. A quien pueda interesar: buscad un disco tuvano, y navegad por el tiempo y el espíritu.