Faktoría K incorporou dous novos títulos, Lolita, traducido por Xesús Fraga e Obabakoak, en versión de Ramón Nicolás. O neno do pixama a raias anda xa en cuarta edición.
Commentaires sur LOLITA EN OBABA
- Pregunta inocenteUnha pregunta nada capciosa: Obabakoak traduciuna Ramón Nicolás do seu idioma orixinal, ou sexa, do euskera?
- Corríxanme se me trabuco, pero segundo a UNESCO a autotradución está considerada unha reautoría. Non entendo por que habendo tradutores de eusquera en Galiza temos que traducir a obra do castelán.... ou, vaites, igual así lle facemos o xogo a varios escritores galegos (que non son o Dream Team nin este amable taberneiro) e así, de traducir eles a súa obra ao castelán, é máis doada traducila ao inglés, italiano ou neerlandés....
- E remato de contar batallas. Esa tradución ten un erro moi curioso en serbio. Resulta que o protagonista, ao subir ao andar do edificio no que vive a pe, pensa que está a escalar o SP e cada andar é un campamento (enténdese que un campamento base, algo normal nun pobo tan afecionado ao alpinismo como o basco). A tradutora serbia, porén, traduce campamento como "logor" que vén signficar "campo de concentración". Ante a pregunta do público -xuro que non fun eu!- de por que un "basco" pensaría en "campos", a tradutora tivo o aquel de dicir que os bascos, como republicanos, sufriran os campos (logor) nazis, polo que con toda probabilidade, ese era o motivo de que o vello pensase en campos. Claro, falar do SP, o alpinismo e Juanito Oiarzabal non viña a conto. Traducimos linguas, non culturas.
O peor de todo é que non foi a maior barbaridade que dixo en toda a presentación. - Land, debería considerar que traducir unha obra para o galego axuda a que a nosa lingua gañe un elemento máis para ser vehicular no noso debate cultural e as traducións están axudando a que a situación mude radicalmente: grazas a unha serie de editores podemos ler o mundo en galego sen necesidade de recorrer a Anagrama, Tusquets ou Alfaguara, e iso é unha benzón.
- O que di Atxaga sobre a tradución:
"En cuanto a los inconvenientes, uno de ellos es el trabajo que nos da el ser bilingües. Fíjese en el proceso que he debido seguir a la hora de publicar "El hijo del acordeonista": lo escribí durante años en lengua vasca, y el libro fue publicado a principios de noviembre de 2003. Pero, desde un mes antes, desde el mismo momento en que entregué el original a mi editorial vasca, Pamiela, mi mujer y yo ya estábamos traduciendo el libro al español. En los meses siguientes, yo viví desdoblado: por una parte, preparaba con mi mujer la edición en castellano y en catalán, y por otra , dedicaba una parte de mi tiempo a entrevistas, reuniones con los clubs de lectura del País Vasco...dicho sea de paso, no hay otra salida. Esta es la única manera de ser un escritor bilingüe. El escritor tiene que desdoblarse. Más aún cuando las dos lenguas que maneja son muy distintas, tan distintas como el castellano y el euskera. Como sabe, el euskera es una lengua preindoeuropea, anterior al latín, y, por muy mezclada que esté con el propio latín y otras lenguas, resulta una lengua bastante extraña. Es mejor que el salto de una a otra la haga el propio escritor. De lo contrario corre el riesgo de encontrarse con un texto que no le suena nada, que le resulta ajeno. Me parece que esto mismo le ocurriría a un escritor que empleara el japonés y el inglés. Seguro que es más fácil traducir del inglés al alemán que del inglés al japonés. De todos modos, yo tengo la suerte de estar casado con Asun Garikano, que es la traductora de Faulkner, Stevenson y otros al euskera. Mis amigos bromean con este asunto. Dicen que me casé por interés. Porque, además, se da la circunstancia de que el hermano de mi mujer, Antton Garikano, es traductor profesional y el responsable de que muchas obras alemanas y rusas estén en euskera."
http://www.atxaga.org/testuak-textos/preguntas-desde-japon - Non é purismo, é algo así como "fidelidade". Ler a Kundera en francés e en inglés (autotraducido) é ler dúas obras diferentes. Iso non é traducir... Paréceme tamén -e nisto si son purista- unha falta de consistencia nunha escolla. Se Atxaga é bilingüe pero escribe en euskera, por algo será... se escibise en castelán, traduciríase ao euskera? (Non sei se ven por onde estou a tirar...)
- Non é purismo, é algo así como "fidelidade". Ler a Kundera en francés e en inglés (autotraducido) é ler dúas obras diferentes. Iso non é traducir... Paréceme tamén -e nisto si son purista- unha falta de consistencia nunha escolla. Se Atxaga é bilingüe pero escribe en euskera, por algo será... se escibise en castelán, traduciríase ao euskera? (Non sei se ven por onde estou a tirar...)
- Comparto a idea da tradución ao galego, Santi, cando se trata de obras de literatura universal (Chejov, Shakespeare, ..., ou autores actuais estranxeiros) que a maioría dos galegos non son quen de ler na lingua orixinal. Mais non lle encontro moito sentido a traducir El Quijote ao galego, nin a Goytisolo, nin a ... Non sei se me explico.
Nouveau commentaire