A XERACIÓN DESPISTADA

Francisco Castro reformula ideas que algúns apuntáramos, Camilo Franco e eu entre eles, para unha nova Xeración Nós. Alén de nominalismos, a necesidade segue aí.

Comments

[land]

Eu son dos que pensan que a principal tarefa dos escritores é escribir a súa obra e non andar a masturbarse mentalmente, individualmente ou en grupo, en mesas redondas nas que o máis probable é que a simpleza argumentativa ou os lugares comúns campen polos seus respectos.

Porque, imos ver. Un pode ser un bo escritor (cousa non doada) e un máis que pésimo "teórico". De aí que teña as miñas serias dúbidas do que se poderá dicir cun mínimo interese, por exemplo, en mesas de títulos tan sesudos e solemnes como “Literatura, sociedade, nación”. Dito sexa con todo o meu cariño e respecto, pero eu son dos que opinan "zapateiro aos teus zapatos" e "en casa de ferreiro, culler de pau".

[arume dos piñeir]

En efecto. Fixen eu a relación porque o texto que publicou en Galiza Hoxe é o que vai figurar no libro de actas dese congreso en Mariñán. Fun eu o que o engarzou, pero levoume a iso o comentario introductorio do propio Castro.

[arume dos piñeir]

En efecto. Fixen eu a relación porque o texto que publicou en Galiza Hoxe é o que vai figurar no libro de actas dese congreso en Mariñán. Fun eu o que o engarzou, pero levoume a iso o comentario introductorio do propio Castro.

[jaureguizar]

Abraiado, non imaxina o que me honraría formar xeración con De Toro e Rivas. De feito foron unha influencia fundamental nos meus comenzos, pero eles representaron un momento de rutura e modernización nos 80 e eu non publiquei ata unha década despois.

[jaureguizar]

Iso semella Arume, pero eu entendo que el fala da que considera a súa xeración, non da que se vai xuntar en Mariñán.