UN LOBO MARINHO

Un cento de rapaces do Colexio Santiago Apóstolo e máis eu argallamos un conto sorprendente e ben pechado sobre un mozo marinheiro que ten un lobo marinho, unha morsa cun dente de ouro e o poder de mirar cinco minutos adiante no futuro. Uns ladrons levano para aproveitar ese poder. Ignoran que o lobo marinho Leopoldo e mais Xurxo poden comunicarse a traves dos sonhos e o marinheiro acaba por conhecer o paradoiro do seu amigo. O mellor do conto é que o inventamos falando todos en galego, en pleno centro de Bos Aires. Poucas veces atopei con novos tan participante e tan imaxinativos.

Comments

[jaureguizar]

Ola, Clara Flor. Eu limiteime a facer o meu traballo: lograr que os rapaces vexan que o galego e a literatura son dúas cousas vivas e divertidas. A maxia conseguírona eles, son mozos cunha formación moi especial.

[Clara Flor]

Oin que vostede conseguira unha maxia impresionante cos cativos do Colexio galego-arxentino de Bos Aires, é moi importante, porque significa deixar sementes,e non das transxénicas, senon das que van deixando pouso auténtico. Un saudo ao norte, mais ao norte e boa estancia. Clara Flor

[jaureguizar]

agradezo ben que siga as crónicas, Cuspe. Mañá teño xornada intensiva. Se podo, contareillela pola noite. En Montevideo non puiden escribir todo o que quixera porque tiven unha chea de problemas con internet.

[cuspedepita]

Vexo que estás disfrutando ;-)
Estou segura de que mañá tampouco te ha defraudar a xente que vas ver ;-)
Sigue contándonos :-)
Unha aperta