RÍO GONSAR

(Hoxe publico en El Progreso unha versión máis breve deste pésame. A segunda parte do artigo, en Comentarios)

Camilo Gonsar saíu de paseo, camiñando e falando de par de alguén. Foi o que fixo ao longo da súa vida: andar e dialogar na procura dun motivo para a existencia, para ese río manso que nos leva coma se fose desas longuísimas cintas mecánicas que nos trasladan dun cabo a outro dos aeroportos. Gonsar deu dous paseos fundamentais na súa vida: o paseo de 'Cara a Times Square' e o paseo 'A noite da aurora'.

Comments

[biscoitofino]

Noraboa monsieeur Voltaire polo seu fermosíssimo pésame, cuan lonxe, cuanto, das escuras , rotineiras, necrolóxicas ao uso, de ocasión.
Ben se ve da sua admiración. Cadro nela con vostede. O libro de Reikiavijk, foi unha boa despedida.
Tiña una elegancia discreta, un algo triste, mais serena.
A sua obra, eu penso que mais influida polo existencialismo francés do que pola narrativa americana, é moi singular na literatura galega: paisaxes alleas, mas tamén do propio país, personaxes difusas, en conflicto, que nunca damos entendico de todo enorme cultura literaria e filosófica, e un profunda intelixencia.
Para estes tempos, o seu pésame, parece moi sentido e que reflicte moi ben ao finado
Que a terra le sexa leve ao sarriao

[biscoitofino]

Noraboa monsieeur Voltaire polo seu fermosíssimo pésame, cuan lonxe, cuanto, das escuras , rotineiras, necrolóxicas ao uso, de ocasión.
Ben se ve da sua admiración. Cadro nela con vostede. O libro de Reikiavijk, foi unha boa despedida.
Tiña una elegancia discreta, un algo triste, mais serena.
A sua obra, eu penso que mais influida polo existencialismo francés do que pola narrativa americana, é moi singular na literatura galega: paisaxes alleas, mas tamén do propio país, personaxes difusas, en conflicto, que nunca damos entendico de todo enorme cultura literaria e filosófica, e un profunda intelixencia.
Para estes tempos, o seu pésame, parece moi sentido e que reflicte moi ben ao finado
Que a terra le sexa leve ao sarriao

[land]

Gran persoa, interesante escritor, sempre instalado na discreción. Descanse en paz.

[Jaureguizar]

moitas grazas, polo que me toca. Gonsar era un dos grandes, pero ficou na sombra porque non buscou a proxección pública.

[eu]

Extraordinario maestro. Non está nada mal para un redactor de escasa lucidez e ínfimo talento.