POR QUE AS NOVELAS GALEGAS REMATAN NO 76?

Artigo en Galiciaé: "O escritor Mario Regueira, que tamén participou na presentación da novela de Janeiro, apuntou daquela algo ben certo: a narrativa galega actual ten como teito temporal o ano 76, ''o último momento en que os bos e os malos estaban máis definidos, como non pasa na actualidade''.

(Nota do xerente: Tal e como me corrixe Cau, 'O Milagres de Cristamar' NON foi finalista do Xerais; foi unha metedura de zoca miña ao redactar o artigo. Pido desculpas)

Comments

[jaureguizar]

Cadramos logo no que, desgrazadamenté, é a periferia.

[Cau]

Nesa periferia está para min o centro, cando menos como lectora.

[jaureguizar]

si, leva razón no de Cristamar, Cau. Corrixo o post. No do teito temporal, eu referíame ao corpo central da nosa literatura, non a eses autores todo eles innovadores e catro dos meus favoritos.

[Cau]

No tocante ao do teito temporal do 76, a min non mo parece. Sempre hai modas, do mesmo xeito que sempre hai quen escribe ás marxes destas. Penso, asi de memoria, en Xurxo Borrazas, Cid Cabido, Anxos Sumai, Iolanda Zúñiga...

[Cau]

Paco Macías está nun erro. Os milagres de Cristamar non foi finalista do Xerais. A que si foi finalista foi A venus de Cristal, que Xerais editou o pasado ano. Outra cousa é que o contido sexual da novela de Chelo lle quitase posibilidades nos concursos.