GHERY VERSUS HUO-QUIANG

Os artistas odian expoñer en edificios que teñen sona de seu porque lles comen o protagonismo. A forza da obra de Cai Huo-Quiang en Bilbao fai contrapeso ao despregue de talento de Ghery. Foi unha delicia gozar o pasado domingo dos estoupidos das instalacións do chinés e do estoupido arquitectónico do norteamericano nese Bilbao que está tan renovado que empeza a dar pracer presumir de ser nativo.

Comments

[jaureguizar]

unha mágoa que peche o blog. confío en seguir conversando con vostede no cabaret

[jaureguizar]

Expliqueime mal, Rubén, eu pretendía dicir que o Guggenheim non come a Cai porque é Cai e ten moita forza abonda de seu, pero si pode comer a outro artistas. Gústame moito a arquitectura, e, sobre todo, esa arquitectura espectáculo que empeza a ser denostada en beneficio da arquitectura ecolóxica (dunha estética bastante aburrida), pero supoño os artistas agradecerían máis expoñeren en edificios cúbicos, amplos e pintados de branco meramente funcionais. Canto aos medios de Cai, certo que ten moitos; eu non sabía que o goberno chinés estaba detrás, polo que me sorprenden que respalden pezas como a dos lobos que corren contra a parede de cristal, que son moi críticas cos sistemas colectivistas (como o comunismo)

[Rubén]

Eu tiven sensacións contrapostas. O edificio de Ghery é, como dis, axeitadísimo para ver estoutra pirotecnia. Cai pode ser o artista actual con máis medios á súa disposición (como mínimo todo o estado chinés); pode facer, literalmente, o que lle pete. Para min o seu talento está fóra de toda dúbida, mais pareceume ás veces demasiado servil co poder político, e isto deixoume un sabor agridoce.