O HOME ENTRE O MILLÓN

Son moitos os ignorantes da literatura que afirman, sen base algunha, que os Nobel caenlle sempre a rariños. O deprimente é que levan razón. O Premio Nobel de Literatura chegou no seu día a ser un galardón para bos escritores, pero pasou a ser un medio máis de denuncia política e deu nos últimos anos nun xeito de satisfacer o exhibicionismo nórdico. Suecia reparou en que aquelas gavelas de mulleres de físico impecable que paralizaban o corazón das praias sureuropeas xa non os situaba no mundo e que as cancións de Abba son requiems pola morriña corenteira. Larsson é o axente que mantén as súas embaixadas emocionais abertas, pero soamente lle quedan dous ou tres anos de percorrido. Por iso, os Nobel; recoñecen a poetas caribeños, ex presos húngaros ou, este ano, a unha romanesa que se negou a percibir a paga de Nadal da Stasi e que, ten coña, é escritora alemá. No fondo, galardoando exemplares únicos da zooloxía literaria, os señores que se reúnen na Casa da Bolsa de Estocolmo están premiando o seu propio carácter de país pequecho do que nos acordamos cando nos entregan bolsas no Ikea. Esa devoción pola rareza é o que me fai confiar na posibilidade única entre un millón de que un autor galego obteña o galardón. O problema é que o noso sistema literario galego teima en situar obstáculos para que un dos seus escritores almorce no Grand Hotel de Estocolmo unha mañá de decembro. O nome é Ferrín, Ferrín e máis Ferrín; seica é todo o que temos presentable. Ano tras ano repetimos candidato. Ano tras ano sufrimos a máis perfecta indiferenza. Rivas, Rivas é a nosa posibilidade entre o millón. O home do millón de euros que van co Nobel.

(artigo para El Progreso)

Comments

[jaureguizar]

Desculpe, Biscoitiño, a culpa é miña, que ando ás présas sempre e lin mal.

[biscoitofino]

Pois tal. Non me fixen entender, disimule. E Ferrín quen gaba a Rivas. E Ferrin quen di que é o coruñés o mais prezado alén das nosas fronteiras, e o mais traducido. E Ferrin quen reclama unha homenaxe para O´Rivas.Cadra con vostede.

[jaureguizar]

en ningún momento vin mala intención; ao contrario, agradecín a disensión.

[syldavija]

Xa sei, as presas son o que teñen. Sabe ben vostede o aprecio que lle teño e non o fixen con má intención.

[jaureguizar]

Eu descubrín a Jelinek grazas aos Nobel, e gustoume; pero, reitero, o mérito foi a obra ou foi opoñerse a unha sociedade rancia e racista como a austríaca. Canto ao comentario de Rivas, a súa xenerosidade é ben coñecida. Mesmo pode loar en exceso a Ferrín aínda sendo consciente de que o propio Rivas é o escritor máis importante, máis coñecido, máis traducido e máis valorado que temos.