O FUSIL ARRESTADO DE CANEIRO
Caneiro lémbrame a un amigo meu a quen puxeron a vixiar un fusil cando facía a mili. O arma que matara un rapaz cando estaba limpando nela. A diferenza é que o meu amigo cuestionaba a orde impartida. Pepe Caneiro é tan ben mandado que o mesmo turra contra o que lle indican como columnista que se pon unha máscara para un vodevil sobre a gripe A. Eu valoro a fidelidade á empresa, o problema é cando a encarga que lle fan vai de materias que el non domina: a crítica literaria e a novela. Pep Caneiro é un lector entregado, pero si lle viría ben ler menos narrativa e máis técnica narrativa. O sábado publicou un texto en La Voz de Galicia na que falaba de 'O contador de estrelas'. O Equilibrista amañou para comentar o libro sen citar ao autor (os titulares son dos redactores da Voz), polo que aclararei que é meu. Do texto de Caneiro, pouca conclusión tirei para mellorar futuras obras porque partillaba o ritmo interno pesadamente trotón, que comprendo como autorreferencial e reivindicador da súa liña estética (irmáns Quintero, Pérez y Pérez), pero escasamente xornalístico. Na reseña aínda acertaba en sinalar a falta de metáforas (descoñezo a obriga de usalas) e me daba afeado que os meus personaxes, adolescentes, falen de xeito "coloquial" (sic). Coloquial! Agora que descubriu a Samuel Johnson, Pp Caneiro debería empezar a ler autores que publicaron despois de 1930 e, nomeadamente, ir de bar en bar escoitando a fala dos rapaces. Ben, 'The second plane' agarda por min. Reflexiona sobre un atentado realizado espetando dous avións contra senllos edificios de Nova York a comezos do século XXI, un texto de Amis que Caneiro lería como “novela de anticipación”. Case que se vaia poñendo con '1984' e despois regálolle esta (a gastos pagos)
Engado: Logo de empezar o libro, descubro na presentación de Amis unha frase aplicada aos islamentalistas, pero acaída aó caso: "(A dependent mind) is a mind with wich we share no discurse".