ESTE QUEIXO É BO?
EÇA DE Queiroz aproveitou os anos como cónsul en París para zumegar unhas crónicas ácedas e sensatas que publicaba a Gazeta de Notícias. Nun apuntamento de 1894 denuncia a tendencia humana «a facer preguntas tan inútiles como necias, das que coñece de antemán a resposta». Exemplifica dicindo que «non hai quen, cando entra nun ultramariños para comprar un quilogramo de queixo, non pregunte ao tendeiro: «Este queixo é bo?» O escritor contéstase: «Como se algunha vez, dende que existen homes e queixos, algún tendeiro respondera con noxo: ¡Non, señor, non vale para nada!» Engade que «daquela empezaríamos a desconfiar do comerciante». Pouco axuda nun ano tan fundamental para o país no eido económico que a persoa que debe ofertalo xenere inseguridade sobre a súa potencialidade e que deban lanzarse os fabricantes do queixo a defender a súa calidade. Precisamente o comerciante debería tomar a iniciativa proclamando as bondades do recendo a prados verdes e a textura cremosa do queixo se non queremos que Galicia acabe sendo coñecida pola familia monoparental de Gran Hermano, Pilarita e Saray; as películas fellinianas que roda Totó García na Torre de Hércules ou o matrimonio morganático da Esteban, que casou cun fillo de galegos. (Artigo para El Progreso e De Luns a Venres)