A FIN DE semana pasada saudei ao meu amigo Rick Stein en Ribadeo. Foi entrar nun bar e topalo gozando un pulpo á feira, que el loubaba como «ancestral». Rick é un cociñeiro que prepara peixes de milleiros de xeitos para a BBC. Eu son amigo seu dende hai anos porque sigo os seus programas, así que logo fun onda el. Rick comportouse con educación por estar afeito a descoñecidos que lle apretan a man e lle palmean o ombreiro, como era eu. Figura na letra pequena do seu contrato. O televisor é agora un obxecto co que convivimos dende nenos. Aínda non temos con el a confianza que collemos co frigorífico, no que depositamos o noso benestar gastronómico e no que argallamos nos intestinos sen preguntarlle, pero a televisión nos parece unha ventá máis. Mesmo sentimos que os estudos de televisión son unha ampliación do noso salón aos que accederíamos a nada que deitásemos un tabique. O meu avó Patxi fervía cando un tertuliano cruzaba as pernas na televisión por velo maleducado. Non quero imaxinalo mirando a John Cobra erguendo a colloada coma se fose un fusil de asalto AK-47, pero Cobra sentíase no salón. A confianza é noxenta. De feito, a Rick disgustoulle que lle retrucase que o pulpo á feira «ancestral» era un prato recente no noso recetario.