Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
22 juin 2010

SENADO, ESPAÑOL, PUEBLO: UNO Y TRINO

Público: ["El Senado es una Cámara nacional, formada por españoles, que representan al pueblo español que tienen deber de conocer la lengua oficial común que es el castellano, por lo tanto, el castellano debe ser la lengua que se utilice en las actividades del Senado", argumentan los 'populares'.]

Publicité
Publicité
Commentaires
D
O problema é que dicilo todo en cada unha das linguas oficiais dista moito de resultar práctico. É precisamente a iso ó que apela a dereita retro para mirar de que só se use o castelán. Mais, fóra desas "sutilezas", acho que sería o máis axeitado empregar unha lingua na que todos se entendan, dado que neste caso falamos do común do estado español.
Répondre
O
Se o do Senado fose un debate de ideas, diría que nos Estados compostos, as Cámaras de representación territorial (que é como a sacrosanta define ao Senado, por máis logo que non o configure como tal) non representan aos cidadáns (para iso está a outra cámara, a de representación popular), senón aos territorios. Asúmese que ademais da cidadanía xeral hai unhas especificidades territoriais que deben considerarse á hora de conformar a vontade xeral do Estado. Dende ese punto de vista, que o Senado sexa o lugar onde teñan cabida as especificidades territoriais, sendo a máis evidente a das linguas, parece case unha obviedade.<br /> <br /> Pero xa digo, iso se este fose un debate de ideas e non unha nova escenificación da desmembración de España con cobadazos cómplices a Intereconomía e o seu público.
Répondre
D
A iso xustamente me "había eu referido". Que lean logo.
Répondre
J
Eu obrigaría aos nosos parlamentarios a ler (algo) porque o galego que falan, empezando por Feijoo é amedretante ("Llo vou dicir outra vez", e neste plan, que diría Umbral)
Répondre
D
(Deixo á marxe os desvaríos franquistas do Partido Popular. A estas alturas, xa se lles coñece a pelica.)<br /> Eu gustaría máis de que no Parlamento galego se falara o idem dunha vez, e non ese castrapo que da dor de moas. Para min iso é o principal neste asunto; o resto é aleatorio, como dixo Antón Reixa en Transporte De Superficie, falando da cebola como recheo por excelencia da empanada.
Répondre
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
Publicité
Archives
Derniers commentaires
Newsletter
2 abonnés
Visiteurs
Depuis la création 303 435
Publicité