14 novembre 2010

NO TEMPO DAS mareas vivas, o meu pai levábanos a coller percebes na contorna de Rinlo. Eran os anos 70 e daquela aínda non se regulara a actividade depredadora de madrileños e indíxenas. Sempre nos advertía de que as ondas eran bravas segundo asomaba o outono e aquela actividade resultaba razoablemente perigosa. A seguir, desaparecía na volta dunhas rochas, de xeito que unicamente acertabamos a albiscar ocasionalmente a súa cabeza ou parte do seu lombo entre o negror dos penedos e a brancura da escuma estoupando violentamente no... [Lire la suite]

A FRANCIA DE Sarkozy empeza a provocarme bocexos. Houbo un tempo en que o corazón literario bombeaba máis páxinas ca propia literatura, en que os xornais estaban máis interesados nas disputas sentimentaie e psicotrópicas dos escritores bébedos de absenta que nas súas obras. Paul Verlaine, un serio casado e pai dun neno que vivía cos sogros, meteu na casa ao novísimo Arthur Rimbaud. Á volta duns meses, ambos os poetas, ambos os amantes, houberon de fuxir a Londres diante do escándalo que armou a prensa. Daquela, provocar non era... [Lire la suite]