Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
28 novembre 2010

UNS PRATOS RECOÑECIBLES

O director Jean Yves Puiton levou á pantalla unha metáfora da súa propia superación. Quería ser guionista de Hollywood, pero era incapaz de expresarse en inglés. Estudou a lingua, escribiu un guión e consegiu que un produtor llo financiase. 'Cuisine americaine' fala de si mesmo a través dun cociñeiro do exército norteamericano que ten a cocción de pizzas nun negocio familiar por toda aprendizaxe culinaria, pero que soña con dirixir un restaurante de varias estrelas en Francia. Do idioma dese país sabe pronunciar malamente "baguette" e "fromage", pero decide comprar un billete de avión e presentarse na cociña do michelin Luois Boyer. Como é fición, o experto en colocación de leituga nas hamburguesas acaba por salvarlle o negocio á estrela da nouvelle cuisine.

Cando rematei de mirar esa película zapeei un anuncio deses no que o tenista Rafa Nadal recomenda un fondo de investimentos que veu seguido dun anuncio en que tres tipos baixiños co pelo moreno engraxado que vestían as mesmas camisetas vermellas aseguraban que un coche era fantástico. Supoño que Nadal será incapaz de facerse unha idea do xeito no que ten investidos os seus cartos e que os tres rapaces do pantalón azul curto nunca subiron a ese coche. Por iso, agradezo a Telefónica que veña de escoller a un cociñeiro como imaxe internacional e que non o poñan a proclamar as baratísimas tarifas de fin de semana. A compañía de comunicacións encargoulle a Ferrán Adrià que comunique, pero sobre unha materia na qué un dos maiores expertos mundiais: en gastronomía.

No filme Cuisine americaine, o personaxe do gran restaurador esixíalle ao aprendiz que lle cociñase filetes rosé. «Nin cru nin pasado, senón exactamente rosé», reclamaba o actor e cantante galo Eddy Mitchel no seu papel de esixente restaurador. Noutras palabras, tratábase de que o comensal recoñecese os ingredentes do prato, como lle reprocha un enfadado Santi Santamaría a Ferrán Adrià.

O mandarín de Can Fabes non atura a cociña molecular, pero non parece que o «divorcio conceptual e ético» que o afasta do seu colega vaia convencer a este. Ao contrario, Adrià restaurará El Bulli retomando o traballo de experimentación co seus trinta colaboradores de vello. Anunciou que servirán en comedor, pero que esa función, determinante na restauración tradicional, quedará relegada por tras da indagación en novas presentacións, texturas e sabores e en contalas a través de internet.

O futuro é unha chaira na que soamente se ve o horizonte, pero empezo a cuestionar se os avances de Adrià, que resultan revoluciomnarios e interesantes se facemos un balance, terán un límite. Unha advertencia chégalle dun díscípulo seu, René Redzepi, quen di ata que non esqueceu o que lle aprendera o mestre non deu arrincado cun estilo de seu. Por certo, o rei do Noma esixe pratos que se recoñezan.

Publicité
Publicité
Commentaires
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
Publicité
Archives
Derniers commentaires
Newsletter
2 abonnés
Visiteurs
Depuis la création 303 416
Publicité