30 août 2011

Este luns non estou para ninguén. Ando mimando na miña resaca dunha festa de pixamas. Organizouma a miña filla e convidoume. Sospeito que o fixo polo mesmo motivo polo que se invitaba a tantos feos aos guateques dos 70: poñía a casa. Desconfío de que a cativa valorase algo máis para asistir eu a un after-telexornal para menores de dez anos. Cos meus pequenos -teño de 9 e de 5- sempre me apreixa no peito a sensación de ser un safety car, de ser paciente guiando neles a modo pola pista mollada por un trebón ou cun coche cruzado, cando... [Lire la suite]