
Félix Romeo era unha bóla de lume. Aquela noite outonal de 1999 falamos por teléfono sobre algo persoal, pero fundamentalmente a respecto de Fole mentres el miraba un partido do Schalke 0-4. El exercía de conserxe na Biblioteca de Babel. Meses máis tarde acudín con Aníbal Malvar ao único edificio de Madrid que para min ultrapasa o arquitectónico. Convocara un cónclave aragonés no seu apartamento: lembro a Pisón tan serio como retranqueiro; a Labordeta, tan falangueiro e cercano como cando finxía que un país lle cabía na mochila -a...
[Lire la suite]