
Sarkozy chamoume esta noite. El insiste no convite. Eu xa lle retruquei, razoadamente, que os franceses non aceptarían que un estranxeiro fose o padriño da filla dun seu presidente. Nicolás nunca se rende: "Carla tamén é italiana, e mira como a queren", volveu xirar a roda do muíño. Pero Carla marchou de Italia por que as Brigatte Rosse querían deixala orfa de pai. Ademáis, canta 'Quelqu'un ma dit' nun bisbar tan sensual que nin Lucía Pérez logrará cando se faga rotundamente muller. No fondo, estou por aceptar, pero temo defraudar á...
[Lire la suite]