Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
28 octobre 2011

DESENROSCANDO A BOMBILLA (DA MIÑA HISTORIA PERSOAL DE EUSKADI)

bombilla1HAI UNHA SEMANA que estaba desenroscando unha bombilla e Eta paraba a fábrica de sangue. No alto da escaleira, acordei de Wilson, El Inglés, fronte a unha cheminea de 1996 comentando a gargalladas como os enganara o compañeiro de comando, El Lobo. Pasaran dúas ducias de anos dende que asistira, horrorizado, na Rapadoira ao relato dun policía instruíndo a uns mozos sobre os usos alternativos das toallas molladas e os listíns. Daquela un tío que traballaba en Lemoiz miraba todas as mañás os baixos do coche. Pasara un lustro dende as vacacións en Gernika nas que eu, con tres anos, preguntaba á miña nai por un Seat 127 sen matrícula. Media hora despois sentimos os disparos entre os terroristas e axentes pola praia de Laidatxu adiante. Sempre enrosco mal as bombillas e teño que volver a empezar. Outro tío ten as bochechas inchadas, supoño que dende os anos 50, cando o informaron no cuartel de La Salve de que non se podía cantar en euskera, por moi estudante de troula que foses. Hai unha carta do meu avó paterno, datada en Bermeo de 1935, queixándose de que os fillos dos nacionalistas lle tiraban pedras contra o negocio por liberal. Un ano antes, os avós maternos namoraban nun Día do PNV. Ela pagou o carnet cun desterro salvaxe nunha serra a desmán; el, cun descenso aos sumidoiros do Banco de Bilbao. Dei enroscada a bombilla e volveu a luz. Confío en non volver subir á escaleira.

Publicité
Publicité
Commentaires
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
Publicité
Archives
Derniers commentaires
Newsletter
2 abonnés
Visiteurs
Depuis la création 303 416
Publicité