octobre 2011

HAI UN CIDADÁN en Lugo que ten a chave do mundo. Nós dedicamos moitas páxinas a explicarnos e explicarlles a realidade, pero hai un señor que nos brinda a chave para abrir as portas todas. Cada día chama para interpretar as noticias con esa chave. Hai uns días explicoume que Higuaín marcara no minuto 3 o primeiro dos seus 3 goles. A unha compañeira abriulle os ollos informando de que un ministro está sendo investigado polo xulgado número 3 e que as coordenadas de Palas de Rei nos conducen inefablemente ao quilómetro 33. Eu desconfío... [Lire la suite]

A Festa de Despedida da Clase Media resultoume ben curiosa. Eu dérame coado na Casa Branca ata a parte máis discreta, onde está a piscina. Para aquela tarde deste verán prorrogado como o presuposto dun goberno en minoría montaran un estrado sobre o que cantaba Rihanna. Na primeira fila, acoutaran un espazo para John F. Kennedy, que miraba con ollos iluminados e corpo rendido nunha cadeira de rodas. O expresidente escrutaba ata ao menos erotizante dos seu contorneos, ensoñado, talvez, con aquelas marabillosas festas que lle montaba o... [Lire la suite]

Debo andar daltónico, porque onde o tópico nos amosaba un país verde, agora vexo hai un país vermello. Obviamente, hai delincuentes que son culpables, "non é culpa da Xunta nin das brigadas", como defende o presidente. De acordo. Acontecía o mesmo cando o bipartito, aínda que os titulares incriminatorios daban a impresión de que Suárez Canal andaba tarareando a Daddy Yankee polo monte adiante. Feijoo di verdade cando proclama que nunca houbo tantos efectivos para combater este averno rural, pero non caiamos no sofisma parcial: nunca... [Lire la suite]

A nova terminal da Lavacolla é agora o meu fogar. Cheguei coa sensación de cando alugas un piso, que vas mirando andeis e paredes para ver onde colgas o cadro de Bordell, o lugar preferencial que lles dedicarás ao dvd de Los Soprano e o espazo para a foto de cando mexabas nun ouriñal, feliz porque o tempo era oceánico. A terminal está bruñida como o ceo do Xénese, pero as miñas intencións son ateas. Trouxen o saco de durmir que nunca sei como se abre e as Crónicas de Nova York, porque ninguén conta coma Maeve Brennan a arte de estar... [Lire la suite]

OS ANDROIDES deberían seguir soñando con ovellas elécticas porque a reforma agraria da Unión Europa acabará por representar unha descarga aplicada nas que restan.Eu recomendo ao meu cativo que soñe con rapazas guapas, porque sempre lle tiven fe á nosa capacidade para programar os nosos delirios inconscientes. Os humanoides, logo, deberían ser programados para soñaren con ovellas eléctricas, tal e como os condeou Philip C. Dick na novela de 1968. O científico Iroshi Ishiguro xa ameaza con ‘xeminoides’ que nos van namorar coa mesma... [Lire la suite]

O OUTONO DECIDIU non presentarse á convocatoria postveraniega deste ano. Como consecuencia, colleitáronse a metade de castañas e o dobre de manteiros no San Froilán. Por este tempo, sempre había un veciño que quitaba ao portal un tambor de castañas para reiterar ese sinxelo e saboroso ritual da gastronomía galega. Este ano, o único que asomaban nos portais eran os bolsos de Hermès e as colonias de Chanel sobre unhas mantas que convidaban ao peón a camiñar polo asfalto. Non debemos esquecer que as castañas permitiron ao homo... [Lire la suite]

Galicia está empezando a ser analizada polos economistas forenses, eses que nunca se enganan, como modelo para os manuais de Historia da Infamia do curso vindeiro. Se nalgo somos un país único, un cadáver a diseccionar para coñecer o know how de como nos resignamos a desaparecer como colectivo nacional, é na nosa milagre económica: fomos quen de perder as nosas entidades financieiras nun prazo dun mes. Agora, calquera proxecto que se pretenda financiar non será estudado sobre o terreo, senón sobre a pantalla do ordenador a, como... [Lire la suite]

Andrés Trapiello ten cara de antepasado. Non digo eu que escriba coma un antepasado, que tamén. A penas teño información sobre el. Seica escribe diarios e mesmo ousa editalos. Hai que ser moi antepasado para escribir e facer públicos diarios nestas alturas de redes sociais, pero el é un señorón polo que non pasa o tempo, expresada a frase no seu sentido máis inmobilista. Nunca lle concedera unha lectura ata onte, en que me crucei cunha reflexión súa en La Vanguardia e fixen una paradela. O seu artigo está trazado a brochazo co tópico... [Lire la suite]

OS BURGUESES somos peores de epatar cada día. Afirmo isto coa menor intención de orgullo, máis ben como síntoma dunha enfermedade moral. Aínda o falaba o domingo con Arthur Cravan, mentres el entrenaba para noquear un saco de terra. O boxeador e poeta foi un modelo para os que ensaian épater le burgeoise. Abondáballe con ser sobriño de Oscar Wilde. Fachendeou do parentesco diante de André Gide con intención de que lle termase dos luxos "e todo o que me ofreceu foi unha cadeira para sentar", prostestaba Cravan. Informeino de que... [Lire la suite]

A Lexión circula "a 180 pasos por minuto y un solo corazón", segundo exclama Intereconomía, cos seus redactores nun rapto de tumefacción española que lles vai no punto 3 do contrato. Aproveitando que o gran centro comercial pecha por festivo, cítome cunha casada na área de servizo de Guitiriz -que, en Madrid degradan coma 'gasolinera'(sic)-. Que non anote Pedrojota, que a casada coa que me citei é a miña muller. Detéñome nesa área de cando en vez, raramente porque me resulta cara. Nunha desas paradelas merquei un tomazo coa... [Lire la suite]