UNHA DUCHA ENTRE AS POMBAS QUE ADESTRA TYSSON

O estudo de Quique Bordell está presidido por unha aparatosa batería que non ten máis función ca de permanecer alí porque o pintor nunca toca. Ben, si; ten outra: agochar un precioso cartel que lembra o combate de Frazier e Muhammad Alí en Manila. O venres visiteino e falamos a respecto de Frazier. A Quique non lle interesa o boxeo máis ca por estética, eu tamén amo a posta en escea do ring, pero aborrezo que o árbitro dea a orde de comezar a pelexa. Bordell e máis eu debatiamos ao día seguinte a respecto de Rothko, Pollock e algúns outros expresionistas abstractos que amamos, se ben desigualmente. Frazier asaltou a conversa. Eu mirara 'Thrilla in Manila', emocionante e espectacular, o día anterior. Comenteille que o campión do mundo que deitou ao mito usara os seus últimos anos a entrenar aspirantes sen futuro nun ximnasio de Philadelphia. Quique riu lembrando a súa estadía en Nova York, a onde o trasladou Bergantiños, un marchante guitiricense que coñece ben o talento oceánico do meu amigo. A falta de sitio onde asearse, Bergantiños indicoulle un ximnasio de ducha a cinco dólares. Quique Bordell premía nas básculas ata 120 quilogramos naquela altura, polo que me recoñeceu que o avergoñaba meterse naqueles baños de mozotes que fantaseaban con seren Sonny Liston. A falta de alternativa, consolidou unha rutina de visitas ao ximnasio ata ligar unha relativa amizade cun dos primeiros adestradores de Mike Tysson. Poucos meses tardou Quique en convencerse de que prefería tomar os viños na Praza do Campo, moito menos en que Tysson reparase en que o pracer estrano de coidar pombas o enchía máis ca sona.