18goticas_1Estou vivindo unha segunda mocidade. Con 13 anos comentín todas as parvadas sen base lóxica que se deben cometer. Agora reproduzo en plasma a xuventude de Telefunken en branco e negro a través da miña filla. Eu sempre lle tiven indeferenza as sinaturas de famosos, paréceme que a súa implicación persoal comigo correspóndese co beneficio que lle tiran ao produto que venden. De novo, soamente estiven tentado a pedirlles unha sinatura a uns rapaces do Celta que ficaran no banquiño nun trofeo Emma Cuervo. A timidez paralizoume a lingua e máis o xesto. O sábado, sen embargo, botei hora e media nunha cola cun propósito menos loable ca facer acopio de dúas caixas de deterxente a metade de prezo. Tratábase de que unha rapariga de 14 anos, disfrazada de Mario Vaquerizo con roupas das Monster High, asinase á miña filla un libro que ela non lerá porque non comprende expresións coma a “tupidas cejas” co que se inicia; nin eu, que son tan xeneroso que mesmo podo lerlle algo a Reverte, podo percibir que alí non había materia publicable. O Amazonas sufrindo a serra garimpeira e escritores coma Lisi Harrison publicando. Mentres agardaba a que Draculaura tivese minuto e medio para atendernos, andei ollando 'Cita en Fisterrra', o último de Rei Núñez. Sinala nel que Galicia tivo políticos tan importantes como desaproveitados, citando a Montero Ríos, Eduardo Dato e o mesmo Franco, que mantivo a finca intacta durante corenta anos. Aínda Blanco cambiou a dirección de obra. Esta desconsideración dos políticos galegos cara ao seu, converteunos nun país de marchados e residentes ausentes que mudan en mortos vivintes Monster High, que tanto ten se teñen pulso ou non.