OS CAMALEÓNS TAMÉN MORREN

Os camaleóns teñen unhas vidas longas. As súas existencias logran tantos extras que, sumado á súa capadidade para imitar o espazo que ocupan, dan a sensación de estar dotado do sopro da eternidade. Non vou lanzar confetti pola ventá polo pasamento dun ancián, tampouco se me vai acordar Churchill na altura das comparanzas. Estivo no despacho público antes e despois da democracia por un afán insaciable e respectable de poder, foi pai da Constitución e antes fillo exemplar das Leis do Movemento. Ata aquí vou lembrar males a expiar. Na banda positiva, apuntemos que mudou aquela Alboricia que mangoneaba Barreiro Rivas nun país -un concepto que lle meteu na cabeza Pérez Varela-, acertou a atraer investimentos en infraestruturas -axudado pola habilidade socialista para usalo para restar solidez ao liderado do PP español- e mesmo redactou unha normativa para a lingua que daquela nos soubo a pouco e hoxe añoramos.