Comer sal e matar persoas provoca sede. Un día de cando os mundiais se miraban en technicolor un home que vivía á sombra dunha serra de lobos e aeroxeradores pegou catro escopetazos. E catro corazóns deixaron de bombear sangue cálido sen comprender de todo as culpas. Marchada unha chea de anos, o homicida abandonou o cárcere. Creou un negocio ao pé da estrada que conducía ata a serra das animalias e os muíños de vento, pero a centos de quilómetros mesetarios. Evitouse a dor de cortar o cordón 
umbilical. Aínda onte vin a avogada que o defendeu en medio da néboa que cubre Lugo coma un plástico con burbullas nas mananciñas deste inverno ortodoxo. O home dos lobos e os aeroxeradores escribiu as memorias ao longo dunha resma. A editorial para a que exercín de intermediario soamente se interesou polo crime e máis o castigo. Tampouco falamos de Dostoievski, pero si dun asasinato axeitado para un cartel de cego contado polo protagonista. Pediron o orixinal para lelo. A súa representante reclamou un bonito depósito con 300.000 euros coma garantía. Naquela altura todos estabamos enfermos, unha solución habitacional multiplicabáse a prezo de metro de pazo de Fonseca. Non houbo acordo, como era de agardar. O criminal que actuou á sombra publicou o libro pola súa conta. Os editores acertaran na avaliación. Quedou cos recordos e os exemplares.
Foto: William Burroughs prende un cigarro
