
Algúns nunca entramos en política porque cometemos o erro de cuestionala. Na adolescencia, teimamos na obsesión de cambiar o sistema, acreditando en termos uns superpoderes que pasan a estado gasoso no limiar da idade adulta. Sendo maiores, aínda mantemos o erro de atender unicamente ao máis enlamado do exercicio público. Teño varios amigos da miña quinta que son alcaldes, parlamentarios e mesmo un que chegou a conselleiro de xestión mellorable. Nós eramos novos e feroces, e andabamos prendendo lumes dialécticos anarquizantes;...
[Lire la suite]