CELA NO ROCHO, O ESPAÑOL EN DESAHUCIO

Os escritores non conciben que, para aboiaren no manar incensante do tempo, deberían mudar en certeza matemática. Todo o demáis, mesmo Shakespeare, ha ter un final. O fillo de Cela anda protestando polo alzheimer co que se descoida ao seu pai. Nesa relamación dunha acordanza colectiva vanlle o prestixio, a admiración e máis a conta de La Caixa. Cela repousa afastado porque foi un cronista e os cronistas reflicten unha singularidade histórica. “Era un malabarista da palabra”, definiuno García de la Concha dun xeito tan aburrido como se agarda de el. Esa foi a súa condea, era o mellor enxeñeiro no tratamento do español, pero non afondou na vida que narraba; quedou na tona do rechamante, do gracioso. Por mor diso, anda onde anda por moito que teimen Austral e o fillo en volverlle a sona. Cela deixou todo atado e ben atado en vida, preparou a súa pirámide con disposición minuciosa, pero Iria Flavia palidece con certa tendencia a quedar murcha de inanición. Todos as imaxes recentes que nos flashean na cabeza pensando no escritor de Padrón están adscritas aos photocall de Marina. O fracaso de Cela é que teimou en prolongarse xeracións alén a súa e atoou na primeira. Os autores novos españois non lle len porque fixeron deixazón de funcións do coidado idiomático. Agora escriben en inglés con palabras de Castela. Se facemos un donoso escrutinio aínda nos consolamos con Jabois, coa súa vontade e habelencia para administrar o español. Acomete esa lingua con tal concatenación de acertos e un humor tan autoparódico que se lle desculpan as concesións a un vocabulario de primeiras edicións cincuentonas. Mesmo lle quedan vintage.

Fotografía: Henri Matisse pintando.

Comments

[jaureguizar]

As lecturas no ensino son, sobre todo, de disimulo. Eu lin La colmena, a terrible miseria da posguerra, no bacherelato e foi moi enriquecedor. Con todo, entendo que o fillo se refire ao ignorado que é Cela no sistema en xeral

[REG]

Penso que Cela -como tantos outros, tamén en galego- é vítima da nivelación á baixa do sistema educativo, que acaba por non crear lectores competentes, a forza de insistir con campañas de fomento da lectura supostamente progresistas.