A miña muller sabe que non son ilusionista. Se entra un día en casa e me sorprende cortando unha tixola é probable que esa noite durma engurruñado no sofá. De nada serviría que lle excusase argumentando que ía partir en dous a Historia da Cociña, coma un mesías certeiro e decidido; daquela, posiblemente a emprendese a tixolazos contra a miña cabeza. Así que supoño que Nathan Myhrvold debeu excusarse dun xeito máis convicente cando a súa señora o descubriu aplicando unha rebarbadora nos lombos dunha pota. Contaríalle, imaxino, que estaba cortando polas tripas a Historia da Cociña. E, cando ela o mirase con cara de sorna encendida, lanzaría o argumento impecable de que editaría cinco libros polos que cobraría, en conxunto, 400 euros. Ela calaría compracida, porque non hai nada que acalme máis a carraxe dunha esposa ca un negocio sensato e rendible, aínda agochado coa apariencia de excentricidade.
Tamén é certo que a muller casou con quen casou e a de Myhrvold fíxoo cun licenciado en Matemáticas, Xeofísica e Física Espacial, e doutor en Economía Matemática e Física Teórica pola universidade de Princeton. A maiores, emprendeu Microsoft xunto a Bill Gates e supera as 250 patentes. Todo isto quere dicir que, se se pon a aplicar rebarbadora nunha tixola non se pode atribuír a unha arroutada. En realidade, dividiu os recipentes de cociñar para cubrilos cun papel transparente de Pyrex e poder fotografalos polo lateral coa fin de que se poidan ver como cambian os alimentos segundo mudan sobre o lume. O froito de tanto serrar por aquí e tanto fotografar por alá son as 2.384 páxinas, que acollen un millón de palabras e 3.216 ilustracións, baixo o título de ‘Modernist cuisine’ (Taschen), con versións en inglés e español.
A guía Zagat xa o situou de par con A guía culinaria, o texto co que Escoffier puxo a praca de cemento sobre a que construír o edificio culinario francés dende o que se goberna o planeta culinariamente falando. De feito, Nathan Myhrvold atopou tempo, entre todas eses estudos que soan importantes que disque cursou, para asistir a unhas prácticas no resturante máis famoso de Seattle, o Rover’s, que é francés. Para completar os seus coñecementos, asistiu a clases con Anne Willan en La Varenne, unha escola que, con base en California, aprende cociña marcadamente francesa.
Myhrvold adoita posar con bata branca para remarcar o carácter científico. Esa é a súa achega principal, decantar a cociña dende ese ámbito artístico no que leva séculos para incorporala ao científico. Tampouco é que descubra nada, xa temos toda a maquinaría para comer que inventou Leonardo a partir da súa experiencia dirixindo a cociña do restaurante florentino Os Tres Caracois. A diferenza da súas Notas de cociña a respecto de Modernist cuisine é que a vontade científica de Myhrvold é expresa. Ou iso lle conta á muller.
