
Carlos Casares levou o piñeirismo ao ámbito do real. Son coñecedor do seu labor na oposición ao franquismo, pero a etapa que lle seguín con máis frecuencia foi a dos noventa, cando ocupaba variados e importantes cargos. A miña sensación é que toda a dignidade política que exhibira contra a ditadura quedou suavizada pola tapicería do coche oficial. Amoldouse ao fraguismo con comodidade, sen chistar. Unha vez dentro, modernizou o Consello da Cultura Galega convertíndoo en actor importante da sociedade. Soubera tamén erguer as lápidas...
[Lire la suite]