juillet 2012

  Acordei ás catro. Sempre acordo nas horas en punto. É unha formalidade que me aprenderon as monxas. Durmía en solitario, o xeito máis lóxico de durmir porque evita dar conversa. Espertei coa violencia dun boneco de probas automobilísticas. Sorprendinme empapuzado en suor. O primeiro que lembrei foi a letra da canción de salsa dos 90: “He mojado mis sábanas blancas recordándote”. A seguir, repasei o motivo do asalto ao meu soño. O pesadelo que se apoderara da miña paz podería resumirse dicindo que a prima de risco collía o... [Lire la suite]

  O meu baño de hoxe estaba revestido dun carácter compensatorio. Levaba dúas semanas de lecer en Ribadeo agardando a mergullarme no Atlántico. A miña primeira inmersión mariña do ano rediríxeme aos costumes remotos das sete ondas. Unicamente atravesado ese hebdomadario de barreiras me sinto autorizado a entrar. O motivo de cumprir co ritual tan serodiamente nestas vacacións foi respectar a tradición de Ribadeo, enferruxada xa mesmo na memoria dos vellos, de agardar a que a Virxe do Carme abenzoe as augas para sentirse un... [Lire la suite]

  O sol brillou a eito durante todo o día de onte. A praia e máis eu estamos en relacións distantes, pero a familia é un grupo de células que se despraza de modo conxunto. Atopábame por volta das catro da tarde tomando un café nun furancho que domina o areal de Arnao. Vestía unha camiseta granate aliviado das Olimpiadas de Moscú e un traxe de baño azulón Calvo-Sotelo. Trataba de aliviar o desacougo de sentirme atrapado entre ducias de persoas e a teimosa subida da marea. O barman prendeu un televisor portátil en branco e... [Lire la suite]

  A interrogante política que me ocupa maiormente é a proporción na que as paddlenais deixarán de votar Feijoo. As paddlenais son unha traslación ao noso país das soccermoms norteamericanas dos 90, mulleres de clase media e educación superior que escollían fútbol europeo para os seus cativos e votaban demócrata. O esfarelamento do nacionalismo e da esquerda pode achegar porcentaxes de vitoria ao Partido Popular, pero ninguén introduciu nas posibles variables ese factor de nais que escolleron paddle como actividade... [Lire la suite]

        Os segundos de ouro de Rajoy cando intervén no congreso de deputados español en prime time chegan cando detén o discurso para mirar ao infinito e máis alá, como se procurase curioso os buratos que deixou Tejero. Nese lapso, consolándose co retrato que se lle pintará para situar tras o de Zapatero no corredor da Moncloa no que se colgan as facianas dos presidentes, cita a Hamlet naquilo de “Que mundo tan avolto! Por que me tocaría a min enderezalo?” Estou certo de que cando cruce eses corredores,... [Lire la suite]

Todo o que sabía sobre Chafarinas eran o título da novela adolescentemente triste e a parodia histriónica que lle trazou o Manuel Jabois que se mira dende fóra e dende o futuro, que é o Jabois mellor destilado. Son incapaz de situar Chafarinas no mapa, pero non vou preocuparme mentres sexa incapaz de ubicar correctamente Liechtenstein. Volvín escoitar o tal topónimo a raíz da protesta marroquí de que estaba inzado de Garda Civil, algo que non escoitaba dende que Jon Idigoras se someteu a un tercer grado televisivo con El Loco de... [Lire la suite]

Hai un amigo nacido nunha vila de La Rioja ao que adoito reconfortar politicamente razoando que se Mondariz Balneario é un municipio e Mónaco, un principado, o seu territorio ben pode facerse pasar por comunidade autónoma. Cando menos o seu empaque é homologable ao de Región de Murcia ou mesmo a Cantabria, aquela saída ao mar de Castilla La Vieja, que tanto añoramos os que estudamos EXB. Son consecuencias dun puzzle inacabado, pezas soltas que non se acertou a colocar. Mesmo, Madrid, que debería gozar do estatuto de capital estatal,... [Lire la suite]

THOMAS CARLYLE apreciou unha volta que "a economía estase convertendo nunha ciencia lúgubre". Bastante lúgubre amosouse onte Mariano Rajoy delimitando ata a reiteración insoportable a lóxica da solución unica. O seu discurso foi dun didactismo recargado de cara a un estado con cincuenta millóns de cidadans que, por evidente estatística, está surtido dunha presada cumprida de economistas maiores de idade e formados. O presidente español manexa con excelencia a arte da oratoria, polo que ás veces logra despistarnos sobre a falacia... [Lire la suite]

  Foi un abrente de pegatinas. Mundaka amancera aquel día dos 90 con pegatinas nos cristais das tendas, nas portas das casas, nas sinais de tráfico, nas beirarrúas,... por Mundaka en si. Era coma praga de bandeiras española e francesa tachadas con cruces de Santo André en vermello. Hau ez da Espainia, ezta Frantzia. Isto non é España nin Francia. A curiosidade empuxoume a arrincar un daqueles rectaguliños adhesivos. Unhas vellas berráronme algo animoso en euskara. Respostei, euskaran ere bai, que non entendía. “Son para poner,... [Lire la suite]

Un amigo madrúgame cunha mensaxe sobre a última baltarada. O meu camarada anda no terreo sufraxista dos conservadores, eviten sospeitar dunha alegría matutina rebuscada por un esquerdista no contedor informativo. Contéstolle que non sorprende. Nada do que se me poida desvelar de José Luis Baltar me sorprende. Todo ese chiste que nos facía este señor de Ourense, con ese cruce entre alcalde pailán axudando á familia na recollida de lixo e gañador de Atrapa un millón tocando o trombón para Carlos Sobera, está... [Lire la suite]