février 2013

Ao PP de Santiago vaille acontecer coma á Xunta de Gerardo Fernández Albor: a base de corrimento xudicial do escalafón, imputación a imputación, vai acabar gobernado por un administrativo do partido. Feijoo non vai promover municipais porque as perdería por indignación popular, pero debería renovar integramente as cadeiras municipais.

  Falamos dos políticos coma Charlton Heston falaba dos primates dominantes en O planeta dos simios: coma se fosen unha póla distinta dos primates que tivesen evolucionado máis ca nós. Esa evolución tería sido perversa porque cremos que nos explotan. O filósofo alemán Peter Sloterdijk sinala acertadamente en En el mismo barco (Siruela) que «o home é a único ser que explota aos seus semellantes como se fosen doutra especie». Hans Magnus Enzerberger conta en La balada de Al Capone (Errata Naturae) como o mafioso manifestou a súa... [Lire la suite]

A IMPORTANCIA está na pabuxada. Con isto quero dicir que a importancia se atopa no detalle, pero prefiro usar a palabra que me aprendeu Primitivo Iglesias cando aínda militaba na vida seglar de profesor de Galego e non era alcalde da Pastoriza. Pabuxada é a neve lixeira, que pousa e se eslúe antes de callar. A min interésame grandemente a pabuxada cando me dispoño a comer. Gústame saber de onde veñen os repolos ou as xoubas porque son consciente de que o padal está no cerebro. Difire amplamente a intensidade coa que che sabe un... [Lire la suite]

Este ano morreu un pensador español importante. Tamén Eugenio Trías. O mes pasado marchou Marcelino Zapico, o meu profesor de Filosofía en Ribadeo. Tiven algún docente máis de pensamento, pero unicamente me lembro a el. A imaxe que reconstrúo é paseando en clase, de norte a sur, coas mans acariciándose nas costas mentres nos alumaba cos clásicos gregos. Sabía que era de Sotrondio, da Asturias mineira, áspera e revolucionaria. Porén, meteuse a cura. Iso si, de militancia xesuítica. No 1968 alporizou aos seus publicando Estado laico o... [Lire la suite]

Rubalcaba pregunta a Rajoy ata cando pode aturar a sociedade esta situación. A pregunta é retórica porque o voceiro socialista sabe que a ira non é algo mensurable. Pero si unha forza descomunal. A cidadanía está irada, aniña unha carraxe arrasadora. Rajoy contesta cunha risa frouxa e chiscando un ollo no espasmo incontrolado de saberse incerto do que afirma. O presidente español cuestiona ao foro sobre se alguén pode reprocharlle incumprir as súas propostas de campaña. A ira non lle vai recoñecer mérito ningún, nin os que ten nin... [Lire la suite]

No meu imaxinario, situei o vendedor de carne equina de par do oficio que Antonio Álvarez Solís chamaba en 1966 andariego engrasador e agora sei polo xornalista Xavier Colás que se coñecía como sustanciero nos lugares de Castela A Nova que percorría. O sustanciero avanzaba polas rúas detidamente, parando de casa en casa. Adentrábase ata a cociña e, diante da pota de sopa ou caldo ao lume, quitaba un óso de xamón ou de vaca do que termaba un cordel. Mollaba o bendito anaco graxento durante uns minutos e marchaba para a vivenda... [Lire la suite]

  Non deu feito a Historia, fracasou o cambio á democracia, foille imposible ao razoamento presidencialista, a crise económica revelouse ineficaz, non abrangueu a futura lei de transparencia. Un xogador de balonmán vencedor nas ambicións e derrotado nas prudencias vai ser o guerreiro insospeitado que gañe a Batalla de Hastings para os republicanos pola súa torpeza. Photo: Ray Demski

A realidade non se deixa coñecer. Vai tranformándose a medida que nos achegamos a ela. O tempo vaina mudando a cada intre. O peralte desa curva xa o calculou Einstein. Camiñamos no medio da néboa coa man estendida. Cando pensamos que podemos tocar unha cousa, é ben outra. O único tanxible daquela é a humidade nas puntas dos dedos.

  Carlos Negreira aconsella que Aurelia Rey reconduza a súa dignidade a unha residencia. O alcalde da Coruña está lonxe de percibir os elevados e puros motivos polos que unha muller de 85 anos decide facerse forte no interior da súa casa nun noveno andar. Simplifica o asunto a unha comparativa, situando a un lado do balance contable a mobilidade da señora e ao outro a comodidade de mirar o televisor onda outros anciáns mentres lle fan a cama e lle cociñan. Negreira non se decata que Aurelia terma da última concesión que se lle... [Lire la suite]

Salva Ballesta non debe ser adestrador do Celta polo seu españolismo. Non polo españolismo en abstracto, que non debería obstaculizar o desenvolvemento axeitado do seu traballo, senón polo seu xeito concreto, xordo e bronco de exhibirse como español. Ballesta non parece exercer un nacionalismo reflexionado, senón defender a pertenza a España coma unha cuestión biolóxica e non cidadá, como se esta última puidese ser consecuencia directa da primeira. Ser español é "unha evidencia" para este adestrador. Dese sofisma infírese unha... [Lire la suite]