Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
7 juin 2013

A HABITACIÓN DO FILLO


Olyteam-e1314621051864

Pedro J. padece unha viuvez que non acaba de asumir. A Sara Montiel aconteceulle: finou Pepe Tous e inventouse relacións de trampantollo con novos para encher a fornela que ocupaba a talla do santo. A Pedro J. morreulle Umbral e quedoulle unha habitación baleira na columna de última. Nani Moretti explicou ese terror irresoluble en La habitación del hijo. Raúl del Pozo sérvelle de caseiro, aténdelle a finca mentres atopa propietario. Del Pozo ten xeito, pero un talento como o do madrileño criado en Valladolid soamente se artella tragando cantidades inxentes de miseria e Baudelaire. O director de El Mundo non acaba de asumilo e teima na procura un novo premoderno cínico que imposte lecturas de Marx. Leva anos alimentando o xornal con trintañeiros que escriben á moda de Umbral, aínda que non asimilaran a Baudelaire: David Gistau, Juan Carlos Girauta, Salvador Sostres e todos esoutros señores que visten camisas de cadros e calzan tenis para emitir opinións que non disgustan ás monxas de Santa Clara de Ribadeo. Non sei máis nomes, porque, certamente, evito lelos agás en festas de gardar. Ninguén deles pasará de ser Tony Hernández no corazón insatisfeito de Pedro J. porque poida que lesen a Apollinaire, a Rimbaud ou a Nerval; mesmo poida que percibisen esa luz escura que irradiaron, pero nin o primeiro deles foi limpabotas. Fregar os zapatos dos señores brinda unha perspectiva completa da estrutura social. Esta teima pedrojotiana de ir avellecendo vedettes non me afecta, agás no que atinxiu a Aníbal Malvar, porque é amigo meu. Malvar parece ter vivido nese "poboado manchego" que afirma Ferrín que era Madrid nos 50, ese Madrid no que as putas cobraban en estilográficas e de dous ovos se facían dous fritidos e unha tortilla, segundo contaba meu pai. Aníbal foi e nunca deixou de ser un dos meus prosistas favoritos. Pedro J. fichouno para ser 9 no seu equipo de Primeira e acabou perdéndoo de vista na lista dos que non son convocados. Agora, repite o intento cun coñecido que ten unha prosa de que, se non voa tan alto coma a malvariana, é notable: Manuel Jabois. O umbralismo de Jabois é tan peculiar que non é. Poida que iso o salve, pero fáltalle o madrileñismo, fáltalle foguearse nas wishkerías ao redor do Congreso. As dimensións de Jabois son Pontevedra e os seus amigos. Tras triunfar contándonos os botóns da súa camisa con orixinalidade, agárdalle un abismo intelectual que deberá saltar para convencer ao seu director máis alá dese tempo no que lle faga chiste. Como lle teño aprezo, gustaríame que comprase as obras completas de Liebling e Mailer para evitarse acabar nun Arévalo ilustrado da dereita, coma Antonio Burgos, ou, aínda peor, nun gracioso costumista adscrito á escola de Elvira Lindo.

Publicité
Publicité
Commentaires
O CABARET VOLTAIRE. Seit 2005.
Publicité
Archives
Derniers commentaires
Newsletter
2 abonnés
Visiteurs
Depuis la création 303 416
Publicité