A ESVELTÍSIMA PONTE DE RIALTO, OS DELICIOSOS PEIXES FRESCOS DO LIDO

Os curas reparan os engranaxes da alma. Cando un fregués confesa cun sacerdote, non precisa espirse nin presentar a roupa interior dos  feitos desencamiñados da rectitude. O xastre si que vai velo coa vestimenta da intimidade. Ninguén coñece unha vila coma un alfaiate que calibre a medida dos brazos ou a distancia entre xeonllo e xeonllo de cada veciño. Na sobremesa dunha festa da androlla en Navia de Suarna faláronme dun xastre local —ignoro se era Benedicto Lombardero— que refería, cando un brandi lle mollaba a palabra, un cliente que asomaba na porta do negocio cada primavera. Logo de baixar do coche que o devolvía dende Lugo, onde acudira mercar novidosas guías de turismo, encargaba un traxe para unha viaxe estival. Un ano pousou no mostrador unha fotografía arrincada dunha revista de cine na que Dick Bogarde vestía un traxe branco no papel de Gustav von Aschenbach en A morte en Venecia, de Visconti. Anunciou que marcharía a Venecia para facerse unha idea da distopía da Navia de Suarna asolagada polo encoro. En setembro, volveu encarreirarse polas rúas de Navia louvando a esveltísima ponte de Rialto, os deliciosos peixes frescos do Lido ou o repouso da alma que transpira o cemiterio de San Michele. Nunca en Venecia estivera, pero un verán encerrado na casa lendo guías fai que medre a alma e se espalle polo mundo.