AS CHARLAS PERDIDAS

A mañá foi de asuntos pendentes. Ao cabo dei solucionados case que todos, quedándome un importante; coma se eu fose un Estado en sucesión monárquica. O ceo presentouse pesado e inclinado a derrubarse sobre os tellados mouros, e eu tiña pendente unha videoconferencia con rapaces de San Clodio e Vilamartín de Valdeorras a media mañá organizada por Fran Bouso, polo que metín présa aos Adidas para achegarme á xestoría de Hugo. Cada ano sométolle a miña vida económica do anterior para que me indique os montes e moreas que debo pagar novamente ao Estado de Soraya Sáinz de Santamaria pola miñas accións literarias. Nese transo teño presente que xa me rabenaron dun 21% de IVE de cada unha delas. Cando me convida ao seu despacho, Hugo sabe que me vou queixar do IVE e sabe que me vou queixar das charlas que nunca máis aspirarei a cobrar. É o mes da renda. Fóra prende a choiva.