octobre 2014

Non entendo que aos delincuentes de xesto amable, gravata con motivos de flor de lis e alquitara contable se lles chame chourizos. Os chourizos son carne mansa, inane. Podemos sentar na mesa ante uha fonte de chourizos sen medo a que se nos chanten. A única prevención é evitar que salpiquen. Os ladróns que viaxan discretos tras cristais tintados aseméllanse máis a coitelos. Ben situados, ben afiados, de apariencia pulcra. Pero, se desvías a atención, poden darche un corte. Cando aínda estamos pagando o veraneo que nos demos coa... [Lire la suite]

Manuel Jabois empezou a traballar en Madrid o 1 de maio de 2013, coa prima de risco a 293 puntos. John Mitchell apeouse en Nova York un 25 de outubro de 1929, o día posterior á Gran Depresión. O positivo das crises é que causan unha miseria tan oceánica e negra que medran os periodistas que mellor escriben, como Jabois ou Mitchell. Tamén florecen persoas que crecen ata ser personaxes, como Carlos Oroza ou Joe Gould.Manuel Jabois sostén que, se lle daban a escoller entre gañar o premio Nadal de Novela ou entrevistar a Amancio Ortega,... [Lire la suite]

O delegado do Goberno español en Galicia, Samuel Juárez, foi desprazado como fomentador do comercio de produtos agrícolas na embaixada en Beixing. Non dubido sobre os seus coñecementos sobre agro, pero a súa capacidade para a xestión empresarial non consta. Apunto esa dúbida porque ata que o nomearon procónsul era un técnico desapercibido e non lle coñecía o perfil político. Certo que adoitaba gardalo para si, pero ás veces había algunha operación policial e o quitaba de paseo. Confundiu, case sempre que tivo oportunidade, a súa... [Lire la suite]

O Cabalo Hans era coñecido nas feiras de Alemaña de principios do século XX. A sona que o engalanaba era ser sabio. O propietario de Hans paseaba o seu cabalo polas feiras exhibindo a capacidade da besta para facer operacións aritméticas, dicir a hora, facer cálculos no calendario ou diferenzar tons musicais. As exhibicións consistían en que o seu dono preguntáballe diante da multitude: «Se o oitavo día do mes é martes, cal será a data do venres seguinte?» ou «A raíz cadrada de 77 é...?» Hans colocábase diante dunha táboa apoiada no... [Lire la suite]

  A serie Tintimán ten unha entrega nova: O veleno da risa. Un misterio para Tintimán en Lugo. A novela comeza cando os planos do século III que se usaron para construír a muralla de Lugo aparecen nunha escavación arqueolóxica. O misterioso Home da Máscara consegue facerse con eses documentos e Tintimán, o reporteiro máis novo e espelido de Galicia, terá que recuperalos e desenmascarar o malvado. O delincuente está disposto a negociar: a cambio dos planos quere unha xoia castrexa, O Carneiro Alado, que Tintimán deberá... [Lire la suite]

  Hai un acontecemento que vives dúas veces na vida: sabes que é o Nobel. Hai un acontecemento que vives soamente unha vez: liches a ese Nobel. Nunha maña da semana pasada pareceume que rematara a Ocupación nazi de París. Mesmo sentínme sentado no Jeep norteamericano no que Hemingway subiu antes de bicar a súa moza e anunciarlle que debía «liberar o Ritz».  A mañá da que lles falo era gris, como todas as mañás nas que se anuncia o Nobel, ese premio cada ano dános a coñecer unha escura poeta xamaicana ou un novelista... [Lire la suite]

O Nobel e madrugada devolvéronme a Modiano.Pasaramos anos afastados. Outros libros metéronse entre nós, como cando vas pola rúa seguindo a un amigo ao que divisaches entre a multitude e non o dás alcanzado. Los bulevares periféricos é un libro de 1972 que publicou Alfaguara cinco anos máis tarde. Jorge Herralde explica por que Alfaguara deixou de publicar a Modiano, por que Modiano deixou de estar lexible en español, ata que o recuperou el para Anagrama: "En Madrid non len aos franceses; en Barcelona, si". Los bulevares... [Lire la suite]

Xermán Refojo publicaba esta mañá no seu Facebook unha imaxe de dúas mulleres facendo un estampado. Encantoume. Unha hora despois atopei a Refojo na froitería do Gadis. Pregunteille. "E un estampado lionés, colle o nome de Lyon", informoume antes de explicar que é unha técnica manual de estampado usada e que a fotografía era dos anos 40. Refojo é un sabio de procedementos artísticos. Aprendo cousas fascinantes escoitándoo. Os estampados fanse agora maioritariamente a máquina. A miña muller, Ana, e o meu fillo Antón levaron á... [Lire la suite]

Unha noite de hai trinta anos o meu pai estaba ceando nun prato de barro. A cazola era cativa. El parecía protexela co corpo, como se dese agarimo a un gatiño recén parido. O prato marróne estaba cheo de fíos grosos, como de lá branca, adornados cun par de chiles vermellos. O meu pai sorría gozando as angulas que lle regalaran. O aceite brillaba reflectindo a luz eléctrica. A miña pregunta foi insolente: «E non sabería igual se usas espaguetes?» Nada retrucou. Calou mastigando a ira. Uns días máis tarde, o meu pai espertoume ás... [Lire la suite]

Xavier Vence poñía antonte un novo cuño para facer patente a negativa do Bloque a pactar coa esquerda española e coa versión en miniatura do propio BNG que lidera Xosé Manuel Beiras. Aínda sendo eu partidario dun pacto coxuntural para as eleccións municipais que permita catro anos de poder local para a progresismo nacionalista, comprendo que o líder do BNG perciba a Esquerda Unida-Anova e Podemos coma formacións perecedeiras. A duración da vida política de Beiras, que el teima en ligar á súa vida biolóxica -percibo que por... [Lire la suite]