20 février 2015

  A neve é o papel secante dos nosos días. Cando calla forma unha capa que absorbe as pegadas dos nosos zapatos, facendo moldes dos noso camiñar. A neve fainos de rexistro de obxectos perdidos: das horas e das tensións e das alegrías que imos deixando atrás a cada momento. Kafka tiña unha intuición aguzada sobre os seres humanos. Plasmouna na súa literatura, coma no conto As árbores. Nel, compara as persoas con árbores cubertas parcialmente pola neve. Semella que poderían ser desprazadas mesmo por un empurrón desganado, pero... [Lire la suite]