
Estaba imaxinando a conversa que manterían o home e o cativo. Algo banal, temín. Pero polo movemento das carapuchas interpretei que o señor comentaba algo sobre o deserto de Arizona como espazo de renovación espiritual. Bob Dylan recibiu en 1978 as peores críticas de toda a súa carreira. Nun concerto dese ano no que estaba tocando con 40 grados de febre, alguén lle lanzou un cruficixo de prata ao escenario. Colleuno con escepticismo e gardouno no peto. Esa noite paseaba o insomnio por unha habitación dun hotel de Tucson, Arizona,...
[Lire la suite]