mai 2015

O 18 DE MAIO ACALMOU todo. Foi pasar O Día das Letras e calar a controversia. Tanto ten hoxe que Filgueira Valverde fose un cínico arribista ou un infiltrado valente porque rematou o 2015 cultural de Galicia. O ano comeza a principio do verán, cando a Real Academia Galega designa —cun sistema de votación vaticano no que elixe unha congregación de 25 persoas— a quen debemos ler e avaliar durante os seguintes meses. Nese momento iníciase un ciclo que se prolonga ata o 17 de maio do ano posterior. As Letras Galegas son o evento que... [Lire la suite]

A palabra tempo foi máis usada na campaña. A presentación das diversas propostas que os seglares vimos de padecer foi prolongada, complexa e televisada, pero, sobre todo, estivo artellada pola contraposición vello-novo. Pareceu como cando espertas tras unha semana de gripe e unicamente pensas en quitar as sabas suadas para cambialas por un xogo con olor a recén pranchado. Tras remontar as crises da economía en xeral e da honradez política en particular, eleximos como receita electoral cambiar persoas gastadas. Os recén chegados... [Lire la suite]

    Hai unha canción de Marvin Gaye cun concepto aleatorio de fogar: Onde queira que deixe o sombreiro é a miña casa. Cando un é novo, guapo e triunfa nas listas de música popular dos Estados Unidos pode permitirse identificar o fogar como un espazo provisorio no que manter relacións esporádicas. Marvin Gaye escribiu a letra sentado sobre esa éxtase. Conta como abandona unha rapaza confesándolle que é «esa clase de home que vive sempre dun lado para outro». Unha casa é un lugar ao que volver, un espazo no que sabemos que... [Lire la suite]

Un xornal publicou  anos atrás unha fotografía de Gutenberg, o inventor da imprenta. Sorprendeume, porque Gutenberg viviu no século XV e Niépce tardaría tres séculos en enzoufar unha praca con betún de Xudea para quitar a primeira fotografía. O periódico identificaba a Gutenberg entre varios homes traxados á moda dos anos 50 como «segundo pola esquerda». Eu resistínme a confiar na información porque o creador da imprenta morreu en 1468. Acabei sabendo que o fotografado era o sismólogo Beno Gutenberg, que aparecía traballando... [Lire la suite]

Soño novamente coa Casa do Gato, o fogar no que me criei en Ribadeo. A casa xa non existe. O ano pasado vin por internet as máquinas da sustitución pasando coas súas rodas de eiruga por riba dos escombros, esmagando a miña "mocidade amable, heroica, fabulosa, digna de ser escrita en letras de ouro", igual á que añoraba Rimbaud. Ese soño volve a min moitas madrugadas como unha visita inesperada e agradable, pero esta noite a alucinación regresaba para anunciarme que estaba sendo asediado por bulldozers que roucaban na noite de fóra... [Lire la suite]

  FRANCIA TIVO como ministro de Cultura ao escritor André Malraux, Galicia tivo como conselleiro de Cultura ao escritor Alfredo Conde. Ambos feitos son exemplos que explican a diferenza de tamaño entre ambas as culturas.  Estaba onte mesmo lendo na cociña a Allen Gingsberg. No poemario Kaddish (Anagrama) conta á súa visita ao cemiterio parisino de Père Lachaise en 1957 para visitar a tumba que tivo Apollinaire grazas a Picasso e Matisse. Gingsberg repróchalle ao poeta galo que sabía que «os políticos clasicistas... [Lire la suite]

  O meu pai sabía que Rimbaud mentira cando asumiu que "vivimos e morimos de xeito moi distinto a como soñaramos e sen compensación ningunha". O poeta francés morreu cunha perna amputaba, entre febres, esgotado pola disentería que lle provocou a súa obsesión por mimetizarse con 40.000 francos que aforrara nas colonias "privándose de todo, mesmo de café e tabaco, usando ano tras ano a mesma roupa de algodón", segundo lle leo a Henry Miller en El tiempo de los asesinos (Alianza), mentres traficaba con goma, plumas de avestruz,... [Lire la suite]

Maio é o mes do amor. Este ano cae bisesto porque celebramos eleccións municipais, como cada catro anos. Ser incluído nunha lista electoral excita a sensiblidade. Os candidatos melloran a súa autoestima dun xeito tan notable que mesmo lles sobra e empezan a repartila polas rúas. Como consecuencia, caen nese estado de xenerosidade sentimental e de aletargamento intelectual que chamamos amor. Esta semana presentóuseme un cabeza de lista na caixa do Gadis. Eu estaba calculando que me equivocara de cola porque el, que estaba diante... [Lire la suite]

O XORNALISTA norteamericano Abott Joseph Liebling lembra no libro Between meals, os xantares que gozou en París entre 1926 e 1927. O daquela estudante de Arte xustificou a estadía en Europa para aprender na mellor universidade, A Sorbona. Lonxe de visitar a facultade, Liebling dedicou o seu tempo a percorrer toda canta casa de comidas e hotel servía un menú. Tamén a especular con ser boxeador profesional.Ningún dos outros fillos de rico cos que compartía residencia universitaria considerara practicar o que o cronista español... [Lire la suite]

A cultura galega gañou sete premios Nobel, pero ninguén o sabe. Os sete premios Nobel galegos son sete ananos de meixelas sonrosadas que acariñan os seus bandullos brancos e mantecosos coma queixos. Os sete nomes que teñen son Narrativa, Teatro, Poesía, Ensaio, Xornalismo Cultural, Tradución e Infanto Xuvenil. Os sete eles son uns xenios, pero durmen un soño eterno que lles impide viaxar a Suecia para recoller cadanseus galardóns. Varios escritores recoñecidos cos galardóns da Asociación de Escritores en Lingua Galega actuaron coma... [Lire la suite]