octobre 2017

O DOMINGO pasado volveu ser San Xoán, un San Xoán impostado. Pasei polo xardín, aberto en fendas secas, para ir comprar o pan onde sempre, na tenda de Recatelo. Cheiraba a fume. Cando era neno, a unha semana de San Xoán, visitaba unha funeraria da miña vila, Ribadeo. Acudía a ese ámbito tenebroso co desexo de que Alfredo Pena me contratase para a fogueira que asentaba xunto ao bar de Modesto. O taberneiro quedara coxo dun balazo leninista no Ebro, pero nunca derramou unha pinga de viño ao levar os vasos ás mesas. Alfredo, a... [Lire la suite]

A MIÑA NAI chámase Itziar, pero un funcionario dos anos 30 cunha ringleira de formigas camiñándolle sobre a boca dedidiu que Itziar non era un nome, era un ladrido vasco. O señor gris perla improvisou un bautismo civil e secreto, como se ela fose criptoxudea. Puxo María Jesús na partida de nacimiento e esmagoulle o selo da aguia coa cabeza virada. Ignoro o nome que figuraba no carnet de identidade de Francisco Umbral, que se chamaba, de nome burocrático, Francisco Alejandro Pérez; pero a miña nai optou por Itziar como... [Lire la suite]

LEVO UNS DÍAS vendo unha serie exótica, é dicir, xaponesa. O aspecto máis sorprendentes é que os personaxes piden as cousas «por favor» nas tendas e dan as «grazas» na cafeterías. Empecei a seguir Million yen women (As mulleres do millón de iens) porque Xapón é un gabinete das marabillas e porque cada capítulo dura 24 minutos, o meu tempo de transición entre a vixilia a fase REM do sono. Ás veces non miro unha serie no móbil para durmir. O luns estiven escoitando a recompilación de éxitos medianos de Tom Petty. O músico... [Lire la suite]

UN DÍA CALQUERA desta semana recibín unha chamada dun xurado literario. Sentín o meu peito incharse coma un globo que se perde no azul televisivo deste ceo outonal.O representante dos conspicuos e reflexivos concesores do galardón non me anunciou que ingresarían unha alegría na conta bancaria. Eu participara no certame para que se me consentise unha viaxe a Creta, aínda que a Creta que quero coñecer é a da novela Zorba el griego (Acantilado) e non a actual. Máis ben, non quero descubrir Creta cunha visión lixeira e ocasional dun... [Lire la suite]

"HAI QUE SALVAR a Rilke", escribiu a princesa Maria von Thurn und Taxis no seus diarios (Alianza) en 1916, décadas antes de que Spielberg copiase a frase para salvar o soldado Ryan. A nobre eximiu o poeta da obriga de marchar co exército austrohúngaro para abatir inimigos rusos, segundo conta Adam Zagajewski en Releer a Rilke (Acantilado). Logrou que destinasen ao poeta ao monótono e seguro Arquivo da Guerra de Viena. A princesa admiraba a Rainer Maria Rilke, pero non se resistía a dirixirlle cartas chamándoo Doutor... [Lire la suite]

      OS QUE LEMOS a Biblia sabemos que o nome da esposa de Noé non figura por ningures. Parece que se amañou sen axuda para alimentar as parellas de animais e gobernar a gabarra no medio daquela cambio climático do Xénese. A tradición xudea nomea a esa muller como Naama, mesmo algúns autores a sitúan na xínea sinistra de Caín.Eu coñecín unha Naama en Ribadeo. Vivía no meu barrio, que tivo por primeiro nome O Xardín do Edén, pero que chamamos laconicamente O Xardín. A miña Naama vivía nun edificio rodeado de campo.... [Lire la suite]