Archives

O tempo da imposición na Historia de España é infinitamente superior ao tempo do diálogo, esa fórmula tan lembrada co gallo da Transición agora que as maiorías absolutas en Madrid están causando que se deixe de aplicala. As consecuencias desa falta de entrenamento na conversación e na cesión estamos mirándoas co problema catalán. Ao primeiro, e durante anos, negouse a existencia mesma de Cataluña. A reacción da sociedade catalá reclamando unha mellora no corpo lexislativo de seu, un equilibrio fiscal máis xusto e un campo de... [Lire la suite]

  A SEMANA PASADA morreu o alcalde de Bilbao, Iñaki Azkuna. A miña nai naceu en Bilbao e nunca saíu da cidade se non conto a paréntese de 45 anos que botou en Galicia. A miña nai chamoume e botouse a facer consideracións sobre Azkuna. Ela louvaba e criticaba, consideraba e gardaba silencios, mentres eu lembraba o chiste do señor que entra na libraría: «Dáme un mapamundi de Bilbao?» «Como o quere? Con aforas ou sen aforas?»Tamén reparaba en que estou nesa metade do planeta que todavía non viu Ocho apellidos vascos, a película... [Lire la suite]

O NOVO LIBRO de Inma López Silva, Maternosofía (Galaxia), empeza coa confesión de que estaba presidindo un congreso de Compromiso por Galicia cando reparou en que quedara embarazada. Que a escritora se comprometa co país paréceme plausible; que o faga nun partido, respectable.Lonxe está de ser unha cuestión concreta con López Silva. O compromiso político dos intelectuais paréceme o mesmo que cando a Asociación de Escritores en Lingua empezou a aceptar críticos literarios: un xeito de limitar a liberdade propia. Os partidos cultivan... [Lire la suite]

O día en que morreu o alcade de Bilbao souben que me había de chamar a miña nai. Itziar Ortiz de Zarate naceu en Bilbao e agora vive en Bilbao tras cincuenta anos amosando unha poderosa forza de vontade por non pisar a baldosa de Bilbao dende a mañanciña ata o solpor. E a miña nai chamoume para comentar "lo de Azkuna", que se era un bo alcalde, pero a negativa a retirar os retratos dos rexidores franquistas afeaba un pouco todo o seu labor para volver a convertir Bilbao na capital mundial da capacidade para rirse da propia soberbia.... [Lire la suite]

Bento Spinoza redactou o axioma de que «podemos imaxinar cousas en ausencia da súa existencia presente». Os cultivadores imaxinan cada primavera unha horta que non pretenden que sexa nova, senón que sexa o máis parecida ás hortas de anos anteriores. Virxenciña, que quede como estou; adoita dicirse. Spinoza viviu en Amsterdam no século XVII. O seu oficio, puír lentes, estaba afastado da agricultura; pero algunhas nocións sobre colleitas debeulle aprender a nai, que seica era ourensá. As galegas crean hortas porque lles parecen unha... [Lire la suite]

Toda esta enchente de devoción cara a Adolfo Suárez, estas cinco décadas velando ao Mario de Delibes, esta tumefacción de louvanzas, este permanente descubrimento de fazañas, esta heroificación dun home que apostou todo a cara cunha moeda que se deitou de cruz, empeza a cansarme. O expresidente do goberno español foi un dos poucos políticos de obediencia franquista que soubo anticiparse á evolución de pecharse en si mesma para resistir ata a derrota nunha sorte de novo Alcázar. No canto de fortificarse nas estruturas da ditadura e... [Lire la suite]

  Unha das mellores definicións dun ascenso social instantáneo podemos logo de comezar a novela Mansfield Park (DeBolsillo): «Maria Ward, con soamente sete mil libras de dote, tivo a sorte de cativar a sir Thomas Bertrand, de Mandsfield Park». A escritora nos presenta a afortunada como «preguizosa e distraída».Maria puido gozar outra vida sen precisar inventala, como lle acontece ao personaxe de Josito Porto no monólogo As mil vidas de Matias Housemann. A Zona C de Santiago acolle estes días as transformacións deste home... [Lire la suite]

O concelleiro de Cultura de Ferrol tivo unha idea certamente orixinal para celebrar o Día de Galicia: contratar a un señor de Almería que canta en español. Sería un exceso sensibilidade patriótica a un edil do PP porque a súa formación non é nacionlista galega, pero si debería inclinarse cara a un evento relacionado coa cultura do país para o 25 de xullo. Ben, Manuel Reyes García Hurtado decidiu que David Bisbal sexa o representante da cultura ese día cantando os temas de Tú y yo, e non podo felicitalo pola súa fondura intelectual... [Lire la suite]

PASADOS CORENTA séculos dende a construción da Torre de Babel, non é sen tempo que se lles devolva a dignidade aos arquitectos. Segundo se le nas Antiguedades xudeas, do historiador Flavio Xosefo, o rei Nebrodes encargoulles erixir unha torre que abondo impermeable e alta para que nunca a acadasen as aguas no caso dun novo tsunami como o Diluvio Universal. Usaron ladrillos de barro e betún impermeabilizador para erixir unha torre que Herodoto describe con de sete andares que subían ata os 91 metros. A parte máis alta estaba decorada... [Lire la suite]

Esta mañá chegoume unha carta de Bankia ofrecéndome a manta de Paola Dominguín. A proposta pareceume un tanto renarteira porque non era a señora Bosé quen me amosaba as prestancias da oferta, senón unha modelo loira e ben máis guapa. Pero non atopar a Paola na proposta espertoume a desconfianza. Pregunteime por que Goirigolzarri me enviaba esa carta tan afable, se a primavera asoma xa con todas as súas promesas de camelias e caloríos. Certo que a mañá arrefriara e cheguei á casa un tanto descompensado termicamente logo do paseo... [Lire la suite]