Archives

ESTES DÍAS frecuento literatura triste. O mes amenceu chuviñento. O ambiente era pouco propicio para ler Os sotos do Vaticano, a novela de André Gide sobre un dandi anarquista que asasina por estética, por molestar á burguesía. Cando menos, logrou que o escritor Paul Claudel, que viña de converterse emocionadamente ao catolicismo, deixase de consideralo amigo.Optei por algo máis solemne: Epístola aos colonenses, de San Paulo. Ese texto ten un carácter admonitorio que me lembrou o artigo que enviou Francisco Rodríguez aos seus... [Lire la suite]

Lemmy Kilmister era un hombre elegante. Aínda que debamos considerar a elegancia nos parámetros de estética negra, patilleira e encoirada do heavy metal. Pero era innegablemente elegante, malia a súa a súa estética querente do nazismo. A morte do líder de Motörhead comezoulle en xullo, cando baixou do escenario do festival Resurrection Fest de Viveiro e acabou o seu traballo o sábado da semana pasada. Faleceu aos 74 anos como consecuencia dun cancro que o comiscou de xeito tan brutal e veloz como a súa música que se lle presentara,... [Lire la suite]

Miguel Anxo Fernán Vello está na Semana Fantástica. A investigadora Teresa Seara presentou unha tese sobre a súa obra a uns días de ter gañado o Premio Afundación. Pero Fernán Vello ten a singular rutina de gañar cartos e prestixio coa poesía. O luns pasado, cando o Congreso dos Deputados se transformou no Avispeiro dos Balcáns, chameino para felicitalo porque fora elexido polo terzo provincial de Lugo. Teño moitas dúbidas de que sexa o mellor destino para un escritor. A oratoria parlamentaria española envilece o estilo literario... [Lire la suite]

O ROCK GALEGO anda nos estertores. Quedan os últimos xubilados de Filipinas, señores en idade de deixarse conducir polo Sergas a Benalmádena. Todos vostedes a coñecen a Yosi, o líder de Los Suaves, 67 anos, capricornio, ourensán. Aínda que non saben quen é Yuma, «o último hippie», 76 anos, acuario, ribadense. Yuma exhibe unha pel suave e fresca porque foi feliz cada día da súa vida. Non deixou que o traballo lle murchase a flor que nos nace cada mañá e que o resto non acertamos a coidar para que non seque. Comeu e durmiu... [Lire la suite]

    O domingo pasado morreu Holly Woodlawn. Haroldo non se chamaba Holly nin nacera muller. Colleu o nome de Holly da protagonista de Almorzo en Tiffany’s, de Capote, e a sona de Walk on the wild side, a canción de Lou Reed. «Holly veu de Miami/ atravesou Estados Unidos en autostop/ depilou as cellas no camiño/ afeitou as pernas e daquela el foi ela./ Ela dixo: Da unha volta pola beira salvaxe». Esa canción é importante para min. Andaba canda min no novembro de 1983, cando baixaba cara á Praza Roxa de Santiago cun... [Lire la suite]

T. S. Eliot estaba enganado. Abril non é o mes máis cruel. Novembro resulta máis inhumano. Por letal. A morte ten preferencia por ese mes situado a desmán entre a última felicidade do verán e a alegría impostada do Nadal. Novembro comezan con Todos Os Santos. Nesa celebración colle impulso para a devastación. Este novembro rematou marchando con Carlos Oroza, Xosé Neira Vilas e Chao Rego na véspera de decembro. «Nunca temín que a morte levaría a tantos», confesou Eliot. As boas persoas non teñen biografía. Neira Vilas nin sequera... [Lire la suite]

    Aníbal Malvar veu visitarme a Lugo. Sentamos na terraza do Madrid. El sigue bebendo un wishky eternamente caro e eu, auga con burbullas sen chispa da vida. A conversa volveu ao remuíño de Moustaki, Brassens e eses cantantes cuxo atractivo residía na guitarra e no impostado do acento francés. Nunca precisaron vulgaridades como xogar ao fútbol nin ter un chalet branco deseñado por Joaquín Torres.O whiskey de doce anos ceiba a lingua do meu amigo escritor. Empezou lamentado a desesperación e a fame dos miserables que se... [Lire la suite]

    O ENTERRO DAS vítimas de Charlie Hebdo non podía acabar sen un detalle gracioso que respondese ao espírito da revista. Cando Hollande abrazaba ao médico e colaborador da publicación Patrick Pelloux, unha pomba deixou caer unha sustancia branca e áceda sobre o seu ombro. A defecación é escatolóxica, pero ten ese contrapunto de que proceda dunha ave pura e elevada coma unha pomba.A pasada fin de semana recuperei dous libros para tratar de comprender o inextricable: vingarse en 130 descoñecidos polas atrocidades que os... [Lire la suite]

    Non sabemos o que se falou na noite do escándalo na casa dos dous políticos ourensáns, o expresidente José Luis e o presidente Manuel. Antes de durmir aquel día, eu recreei a escena. O pai tería reconvido ao fillo na certeza —adquirida lendo a Freud— de que «o desexo se converte en necesidade». O proxenitor reprocharía ao herdeiro que non termase do desexo nun primeiro momento. A consecuencia foi que acabou sentíndoo como necesidade. «Que carencias tes que provoquen o teu desexo, o teu afecto activo, Manuel?»,... [Lire la suite]

Este sábado consagrei a tarde a manexar un nivel de raio láser dos que se usan na construción. Pretendía colocar equilibradamamente un cadro de Mark Rothko no recibidor da miña casa. O láser é unha arma eficaz para as firmas de subastas dende que o físico Giovanni Morelli inventou o método que leva o seu nome para detectar arte falsa, Análise Morelli. Permite, por exemplo, reparar en cores que non son contemporáneas ao cadro orixinal. Na entrada da miña vivenda colguei o espiritual Rothko, pero na sala optei pola frescura de... [Lire la suite]