Archives

Acabouse o tempo do espectáculo. Por iso,o sensato Hollande venceu ao tosco Sarkozy as primarias e as sondaxes confírmano para as definitivas de maio. Por iso, Juan Carlos de Borbón desculpouse, porque admirar a quen dispara con salvas do Rei podía ser simpático cando nas familias eramos máis coches ca persoas. Pero os coches están agora aparcados na rúa con moitos carteis ansiosos de 'se vende'. Con todo, o monarca español acertou a artellar un peche para o seu ciclo de depropósitos -cando menos un peche formal-... [Lire la suite]

SINCERAMENTE, ocórrenseme unhas 357 actividades máis interesantes que ler unha novela de Fernando Savater. Escribín unha novela, e non un libro de filosofía de Savater, moi conscientemente. Son tempos nos que un par de aparicións en prime time habilitan a un para armar unha novela coma se fose unha estantería do Ikea. A miña preguiza incentivada cara á literatura do pensador donostiarra non afecta a que lea as súas opinións. Presentando a súa nova ficción, ‘Los invitados de la princesa’, desvelou que o texto contén unhas... [Lire la suite]

Aconteceume non hai dez minutos. Como botara unhas catorce horas mirando unha pantalla, por motivos laborais e vagares, saín dar un paseo logo de cear. A noite quería expulsarme, porque estaba túzara, chuviñenta e fría, con Lugo estreando a súa enésima festa colectiva (San Froilán, Arde Lucus,...) Esta cidade fai todo en grupo, tanto divertirse como delinquir (Campeón, Carioca,...) Eu camiñaba en solitario tratando de apagar na miña cabeza o murmurio eterno do ventilador que teñen os ordenadores e que empeza a asemellarse a unha voz... [Lire la suite]

  As entrevistas fannas os entrevistados, para ben e para mal. Onte, como teño de mal costume, boteime sen cuestionario contra Craig Patterson, un intelixente entrevistado, para facerlle esta entrevista. Contoume, entre outras cousas, estas:  Conexións entre 'Ulises' e 'A esmorga' "non llas vexo... narrativamente Joyce é máis vangardista". "Blanco Amor fai unha novela moi moderna e moi europea. Fai algo moi galego, como é publicala en Bos Aires. Seica escribiu a obra en 1955. Bos Aires era un sitio moi galego e,... [Lire la suite]

HAI UNHA CONVERSA que se repite nun bucle. Cádrame cando paro comprar auga no Gadis antes de ir para o periódico. Sempre son dúas señoras, nunca as mesmas. Convéncese a unha á outra de que «El Rei é moi alto, pero o fillo é aínda máis». Nunca comprendín esa teima coa estatura das persoas, que mesmo chega a premer contra os límites do ananismo a persoeiros coma Napoleón. O ditador francés sempre pasou por baixo, aínda medindo 1,68 metros. Estaba na media do seu tempo e superaba en catro centímetros ao Duque de Wellington. Aínda así,... [Lire la suite]

África foi o gran plató do Hollywood que impresionaba na butaca dos cines sen precisar do menor truco. Era a última fronteira. Moito nos prestou o Magreb de Humphrey Bogart, pero non demos pechado a boca con Tarzán percorrendo a selva de liana en liana como se fose ligando unha estación de metro con outra. Bogart percorreuna tamén cargando de nihilismo o Raíña de África, pero foi Hemingway quen axitou o continente co seu rifle. Confesou ao seu íntimo Hochner en 1955 que "ningunha das miñas novelas ten tanto de min coma As neves do... [Lire la suite]

O MEU RANGO de preocupacións é relativamente sosegado. "Cando os problemas che axeixen, busca outro en peor posición", leo a Macciaveli a través de Enric Juliana. Desvelo a cronoloxía: a curto prazo, inquédame o resultado do Athletic e o Sporting de Lisboa; a medio, cando rematarei a novela que me envurulla, e a longo, as oportunidades educativas de dous nenos de Lugo, os meus. En conclusión, nada trascendente agás o último. A miña fortuna -e non escribo sobre iates monárquicos para navegar a crise- é que España me desacouga... [Lire la suite]

VAI PARA UN ano que Feijoo e Ferrín coincidiron no alto dunha escaleira. Celebrabamos, todos, as Letras Galegas de Lois Pereiro en Monforte. «Pase vostede, presidente». «Vostede primeiro, presidente». Ambos os dous moi amables e sorrintes. Tanto ten quen dixo cada frase, o que conta é que hai entendemento entre o presidente do país e o presidente da cultura do país. Unha fortuna, porque parecía un cultivo que non se dá entre nós. Esa química estará presente no Día das Letras, no que Xunta e Real Academia Galega van colaborar na... [Lire la suite]

O debate sobre o poema de Günter Grass ten tanta fondura intelectual como os que mantén o meu fillo cos seus amigos de seis anos sobre o poder que detenta un Gormitti para impoñerse a outros. Grass cae nun naïfismo político cando ataca a potencialidade nuclear de Israel, defendendo indirectamente o dereito de Irán a defender o seu benestar. Independemente de que é máis probable que un ditador como Amadineyahd cometa unha barbaridade nuclear, lémbrame á escolla na que nos situaban a moitos vascos cando nos xustificaban unha violencia... [Lire la suite]

ESTOU CERTO de que moitos dos 1.500 finados na noite do 14 de abril de 1912 por mor do choque do Titanic contra un iceberg morreron por un corte de dixestión. Ben me sorprende que o fígado non lles rebentase nas veladas anteriores tras asistiren como comensales activos ás ceas de dez pratos que lle deseñara Auguste Escoffier.  No Titaron luxos, mesmo na escolla do responsable dos menús, nada menos que o revolucionario da alta cociña. A maiores de consolidar a renovación da cociña francesa, internacional logo, a partir da base de... [Lire la suite]