Anagrama

AO PRINCIPIO DA súa estadía nos Estados Unidos, Vladimir Nábokov foi curtar o pelo. O perruqueiro, segundo extendía a tea branca sobre o peito, sinalou: «Nótase que é vostede inglés, acaba de chegar a América e escribe vostede nun xornal». «Como pode saber todo iso sobre min se vén de coñecerme?». O home fixo chasquear as tesoiras e desvelou: «Porque a súa pronuncia é inglesa, porque aínda non tivo tempo a gastar os seus zapatos europeos e porque ten a cabeza de fronte alta típica dos que escriben nos xornais». Nábokov contestou... [Lire la suite]

  O DOMINGO PASADO estiven mirando Melancholia. Na película de Lars Von Trier celébrase unha voda sofisticada ao tempo que un planeta, Melancholia, se achega para estrelarse contra a Terra. Os anfitrións saben que o mundo será destruído, que morrerán. A noiva padece unha depresión. Esa angustia aumenta o grado de aceptación da desgraza e faina mansa fronte ao terror. Un filme tan triste non é axeitado para a Noitevella do Verán. Ata ese día, o 31 de agosto, Lugo semellou unha cidade que abandonaran os seus habitantes... [Lire la suite]

  FRANCIA TIVO como ministro de Cultura ao escritor André Malraux, Galicia tivo como conselleiro de Cultura ao escritor Alfredo Conde. Ambos feitos son exemplos que explican a diferenza de tamaño entre ambas as culturas.  Estaba onte mesmo lendo na cociña a Allen Gingsberg. No poemario Kaddish (Anagrama) conta á súa visita ao cemiterio parisino de Père Lachaise en 1957 para visitar a tumba que tivo Apollinaire grazas a Picasso e Matisse. Gingsberg repróchalle ao poeta galo que sabía que «os políticos clasicistas... [Lire la suite]

Ao saír do periodico, xa na noite densa, non había rapaces amándose no portalón de pedra lisa e penumbrosa do Colexio de Arquitectos, polo que, a falta de distracción, busquei a Lúa. Erguin a cabeza con ilusión, pero non a atopei sobre o edificio audazamente octogonal de Vázquez Molezún, como en tempos; nin sequera, brillando sobre o granate das pistas de atletismo nas que adestra Antón. Desprazárase ao leste, houben de procurala moi ao leste, entre o frío pulido do ceo. A Lúa que quece as almas en Lugo é a mesma que prende os... [Lire la suite]

Manuel Jabois empezou a traballar en Madrid o 1 de maio de 2013, coa prima de risco a 293 puntos. John Mitchell apeouse en Nova York un 25 de outubro de 1929, o día posterior á Gran Depresión. O positivo das crises é que causan unha miseria tan oceánica e negra que medran os periodistas que mellor escriben, como Jabois ou Mitchell. Tamén florecen persoas que crecen ata ser personaxes, como Carlos Oroza ou Joe Gould.Manuel Jabois sostén que, se lle daban a escoller entre gañar o premio Nadal de Novela ou entrevistar a Amancio Ortega,... [Lire la suite]

O Nobel e madrugada devolvéronme a Modiano.Pasaramos anos afastados. Outros libros metéronse entre nós, como cando vas pola rúa seguindo a un amigo ao que divisaches entre a multitude e non o dás alcanzado. Los bulevares periféricos é un libro de 1972 que publicou Alfaguara cinco anos máis tarde. Jorge Herralde explica por que Alfaguara deixou de publicar a Modiano, por que Modiano deixou de estar lexible en español, ata que o recuperou el para Anagrama: "En Madrid non len aos franceses; en Barcelona, si". Los bulevares... [Lire la suite]

  Botei todo o día de hoxe sentindo unha alegría recóndita e alieníxena polo recoñecemento a unha persoa que non coñezo de nada, que nin sabe que existo nin lle ten que eu exista. Sentínme coma eses estúpidos seres abufandados que se bañan nas fontes cada xuño porque uns profesionais do fútbol foron os mellores nunha competición. Levo todo o día con ganas de telefonar a París para felicitar a Patrick Modiano polo seu Premio Nobel. É unha parvada, pero ese pulo tira por min. A segunda liña do meu pensamento de hoxe ocupeina en... [Lire la suite]