Aristófanes

  AGORA QUE ESPAÑA está nas súas postimerías polo avispeiro catalán, trato de coñecer a definición de Galicia para o 2 de outubro. Consulto o Twitter de Cascarelo coa fin decoñecer os avances nominativos. O PSOE acollera a proposta murguiana de «nación de Breogán» que formulara Ramón Villares, pero este verán Cascarelo informounos de que había que chamala Galifornia, dado sol de Lafuente Estefanía que esmagou a nosa terra. Sen tempo a que fermentase unha doutrina xurídica sobre esa cualificación, Cascarelo xa a conduciu a... [Lire la suite]

O LABREGO DE casa grande Estreptisíades protagoniza Las nubes (Alianza Editorial), a obra de Aristófanes que vén de publicar Alianza. Está preocupado porque o seu fillo soamente amosa interese polos cabalos. Acode en busca de consello á casa de Sócrates, «un caviledeiro de espíritos selectos». Ao petar na porta, interrompe unha reflexión do filósofo sobre se os mosquitos cantan pola boca ou polo cú. Aristófanes burlábase do seu coetáneo Sócrates. Amósao en Las nubes suspendido nunha cesta cerca das nubes que dan título á... [Lire la suite]

Anxo Lugilde sorprendeuse hai un par de días cando lle comentei que Orozco  podería encabezar a lista máis votada en Lugo. Orozco, si; o imputado que vai quitando de enriba aos poucos, sentenza a sentenza, as sospeitas. Se non fose un señor tan aparente compararíao co chícharo que soporta o peso dos colchóns sobre os que durme a princesa. Orozco, 16 anos como alcalde, con obras acertadas e devocións persoais ruinosas, é un rexedor que respira a cidade, por moito que se lle engole a voz cando fala dela. Enfronte ten a... [Lire la suite]

NON SEREI EU QUEN use como diana o investimento realizado no vídeo de Noche y de día, de Enrique Iglesias. Acepto o panorama deses millóns de mozos facéndose unha idea, nun abrir e pechar de ollos que dura 43 segundos, do que é Galicia. «Hay calor en la ciudad, hay calor en la bahía», nos informa o neto do doutor Iglesias, malia que non se atreveu a quitar a chaqueta no Carboeiro. Aínda considerou unha das nosas obsesións como pobo: o clima. O galego non vai ao psiquiatra porque queixarse do clima reconcíliao co máis íntimo do seu... [Lire la suite]

Os políticos cren na democracia. Son sinceros cando aseguran que todos debemos votar para designar os nosos gobernos. Hai un momento en que cambian o punto de vista e perciben a democracia como un instrumento perturbador e propiciador do caos. Cadra con ese día no que pasan de ser políticos a gobernantes. Os gobernantes rexeitan a xornada electoral dun xeito interior e silencioso porque non poden expresar o pánico a regresar á condición de políticos. O xoves representouse en Lugo unha obra de teatro horriblemente regresiva: Pluto de... [Lire la suite]